ประกาศกระทรวงแรงงาน เรื่อง อัตราค่าจ้างขั้นต่ำ

ประกาศกระทรวงแรงงาน

เรื่อง อัตราค่าจ้างขั้นต่ำ (ฉบับที่ ๓)

ด้วยคณะกรรมการค่าจ้างได้มีการศึกษาและพิจารณาข้อเท็จจริงเกี่ยวกับอัตราจ้างที่ลูกจ้างได้รับอยู่ประกอบข้อเท็จจริงอื่นตามแนวทางในการกำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำพื้นฐานและอัตราค่าจ้างขั้นต่ำที่กฎหมายกำหนดและมีมติเมื่อวันที่๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๔๖ให้ปรับปรุงค่าจ้างอัตราขั้นต่ำในบางจังหวัด       อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๖ มาตรา ๗๙ และมาตรา ๘๘ แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ.๒๕๔๑ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน จึงออกประกาศไว้ ดังต่อไปนี้

ข้อ ๑ ให้ยกเลิกประกาศกระทรวงแรงงาน เรื่อง อัตราค่าจ้างขั้นต่ำ ลงวันที่ ๒๓ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๕ และประกาศกระทรวงแรงงานเรื่อง อัตราค่าจ้างขั้นต่ำ (ฉบับที่ ๒) ลงวันที่ ๓๑ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๖ ข้อ ๒ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำพื้นฐานเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยสามสิบสามบาท ข้อ ๓ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยเจ็ดสิบบาท ในท้องที่กรุงเทพมหานคร จังหวัดนนทบุรี นครปฐม ปทุมธานีสมุทรปราการ และสมุทรสาคร ข้อ ๔ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยหกสิบแปดบาท ในท้องที่จังหวัดภูเก็ต ข้อ ๕ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยห้าสิบสามบาท ในท้องที่จังหวัดชลบุรี ข้อ ๖ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยห้าสิบเอ็ดบาท ในท้องที่จังหวัดสระบุรี ข้อ ๗ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยสี่สิบห้าบาท ในท้องที่จังหวัดเชียงใหม่ พังงา และนครราชสีมา ข้อ ๘ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยสี่สิบสามบาท ในท้องที่จังหวัดระนอง และระยอง ข้อ ๙ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยสี่สิบสองบาท ในท้องที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ข้อ ๑o ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยสี่สิบบาท ในท้องที่จังหวัดกระบี่ และฉะเชิงเทรา ข้อ ๑๑ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยสามสิบแปดบาท ในท้องที่จังหวัดกาญจนบุรี จันทบุรี เพชรบุรี ราชบุรีสมุทรสงคราม และอ่างทอง ข้อ ๑๒ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยสามสิบเจ็ดบาท ในท้องที่จังหวัดชุมพร ลำพูน สระแก้ว และสุโขทัย ข้อ ๑๓ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยสามสิบหกบาท ในท้องที่จังหวัดกำแพงเพชร ขอนแก่น ตรัง ปราจีนบุรีบุรีรัมย์ ลพบุรี สิงห์บุรี และสุพรรณบุรี ข้อ ๑๔ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยสามสิบห้าบาท ในท้องที่จังหวัดกาฬสินธุ์ ชัยนาท ชัยภูมิ ตาก ตราดนครพนม นราธิวาส นครศรีธรรมราช นครสวรรค์ ประจวบคีรีขันธ์ ปัตตานี พิษณุโลก เพชรบูรณ์ พัทลุง มุกดาหาร ยะลาร้อยเอ็ด ลำปาง เลย ศรีสะเกษ สกลนคร สงขลา สตูล สุราษฎร์ธานี หนองคาย หนองบัวลำภู อุดรธานี อุตรดิตถ์ อุทัยธานีและอำนาจเจริญ ข้อ ๑๕ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยสามสิบสี่บาท ในท้องที่จังหวัดนครนายก และพิจิตร ข้อ ๑๖ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นเงินวันละหนึ่งร้อยสามสิบสามบาท ในท้องที่จังหวัดเชียงราย น่าน พะเยา  แพร่ มหาสารคามแม่ฮ่องสอน ยโสธร สุรินทร์ และอุบลราชธานี ข้อ ๑๗ เพื่อประโยชน์ตามข้อ ๒ ถึงข้อ ๑๖ คำว่า “วัน” หมายถึงเวลาทำงานปกติของลูกจ้างซึ่งไม่เกินชั่วโมงทำงาน ดังต่อไปนี้ แม้นายจ้างจะให้ลูกจ้างทำงานน้อยกว่าเวลาทำงานปกติเพียงใดก็ตาม         (๑)  เจ็ดชั่วโมง สำหรับงานที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพและความปลอดภัยของลูกจ้างตามกฎกระทรวง                ฉบับที่ ๒(พ.ศ.๒๕๔๑) ออกตามความในพรราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ.๒๕๔๑         (๒)  แปดชั่วโมง สำหรับงานอื่นซึ่งไม่ใช่งานตาม (๑) ข้อ ๑๘ ห้ามมิให้นายจ้างจ่ายค่าจ้างเป็นเงินแก่ลูกจ้างน้อยกว่าอัตราค่าจ้างขั้นต่ำ ข้อ ๑๙ ประกาศกระทรวงแรงงานฉบับนี้ ให้มีผลใช้บังคับตั้งแต่วันที่ ๑ มกราคม พ.ศ.๒๕๔๗ เป็นต้นไป   ประกาศ ณ วันที่ ๘ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๖                                                                                                                      (นางอุไรวรรณ เทียนทอง)                                                                                                             รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน