ทำไมต้องเรียนรู้ทักษะพื้นฐานตะกร้อ ตอนที่ 5 MUSLIMTHAIPOST

 

ทำไมต้องเรียนรู้ทักษะพื้นฐานตะกร้อ ตอนที่ 5


850 ผู้ชม


การรุกบริเวณหน้าตาข่ายหรือที่นิยมเรียกกันว่า การทำ จุดมุ่งหมายของการรุก เพื่อให้ ลูกตะกร้อตกลงในสนามฝ่ายตรงข้าม หรือไม่ให้ผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามสามารถรับหรือเล่นลูกตะกร้อได้อีก ในการเล่นกีฬาเซปักตะกร้อมีวิธีการรุกบริเวณหน้าตาข่ายด้วยกันหลายวิธี   

                                     นักกีฬาตะกร้อลำปางลุยศึกมาเลเซีย
        จังหวัดลำปางได้รับแจ้งจากฝ่ายประชาสัมพันธ์โรงเรียนกีฬาจังหวัดลำปางว่า นายสมพงษ์ ชาตะวิถี อธิการบดีสถาบันการพลศึกษา ได้ให้โอวาทกับคณะนักกีฬาตะกร้อรุ่น 15 ปีชาย ทีมเดี่ยว และผู้ฝึกสอนกีฬา โรงเรียนกีฬาจังหวัดลำปาง ที่จะเดินทางไปแข่งขัน ในรายการ BANDAR PENAWAR SPORTS SCHOOL INTERNATIONAL INVITATION GAME 2008 ประเทศมาเลเซีย 

 ทำไมต้องเรียนรู้ทักษะพื้นฐานตะกร้อ ตอนที่ 5      

       ที่มา: https://www.prdnorth.in.th

กลุ่มสาระการเรียนรู้ สุขศึกษาและพลศึกษา ช่วงชั้นที่ 4 ( ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 - 6)
สาระที่ ๓ :
  การเคลื่อนไหว การออกกำลังกาย  เกม  กีฬาไทย และกีฬาสากล
มาตรฐาน พ ๓. ๑:  เข้าใจ มีทักษะในการเคลื่อนไหว กิจกรรมทางกาย การเล่นเกมและกีฬา
มาตรฐาน พ ๓.๒ : รักการออกกำลังกาย การเล่นเกม และการเล่นกีฬา  ปฏิบัติเป็นประจำ  อย่างสม่ำเสมอ  มีวินัย  เคารพสิทธิ กฎ กติกา  มีน้ำใจนักกีฬา  มีจิตวิญญาณในการแข่งขัน  และชื่นชมในสุนทรียภาพของการกีฬา
ผลการเรียนรู้ที่คาดหว้ง 
1.สามารถอธิบายและปฏิบัติทักษะการเล่นลูกเหยียบได้
2.สามารถอธิบายความสำคัญของการเล่นลูกเหยียบได้ 
        การเหยียบเป็นวิธีรุกหรือการทำบริเวณหน้าตาข่าย   ในการเล่นเซปักตะกร้อวิธีหนึ่งเป็นทักษะพื้นฐานอีกอย่างหนึ่ง  ของผู้เล่นตำแหน่งหน้าหรือผู้เล่นที่ทำหน้าที่ในการรุกหรือทำบริเวณหน้าตาข่าย      ต้องสามารถเล่นลูกเหยียบได้เป็นอย่างดี     การเล่นลูกเหยียบจะเล่นได้ดีและมีประสิทธิภาพ  ลูกตะกร้อต้องอยู่ใกล้กับตาข่ายและไม่สูงเหนือตาข่ายมากเกินไป  การเล่น   ลูกเหยียบมีหลายลักษณะ  เช่น  ยืนเหยียบ  กระโดดเหยียบ  กระโดดสลับเหยียบ  เป็นต้น  ในอดีต  ผู้เล่นที่สามารถเล่นลูกเหยียบได้ดีที่สุด  คือ  นายวิรัช  ณ  หนองคาย  อดีตนักกีฬาเซปักตะกร้อ    ทีมชาติไทย    ซึ่งปัจจุบันเป็นผู้ฝึกสอนนักกีฬาเซปักตะกร้อทีมชาติสิงคโปร์   (ชุดเตรียมแข่งขันกีฬาซีเกมส์  ครั้งที่  21  ณ  ประเทศมาเลเชีย)    ขอแนะนำวิธีการรุกหรือทำด้วยการเหยียบ    ดังนี้
            1 ยืนด้วยเท้าไม่ถนัดวางอยู่ข้างหน้า ปลายเท้าชี้เข้าหาตาข่าย        เท้าถนัดหรือเท้าที่จะใช้เหยียบลูกตะกร้ออยู่ด้านหลัง   หันหน้าเข้าหาตาข่าย สายตามองที่ลูกตะกร้อที่กำลังเคลื่อนที่เข้ามา    หรือต้องเคลื่อนที่เข้าไปหาลูกตะกร้อในจังหวะที่ลูกตะกร้อมาไม่ถึง  
            2 เมื่อลูกตะกร้อเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ระยะของการเหยียบการ ให้ ยกเท้าที่ไม่ถนัดหรือเท้าที่ใช้เหยียบลูกตะกร้อยกเหนือลูกตะกร้อ แล้วใช้ฝ่าเท้ากดลูกตะกร้อลง  หรือถ้าหากลูกตะกร้อเคลื่อนที่เข้ามาไม่ได้ระยะของการเหยียบ   ให้เคลื่อนที่เข้าหาลูกตะกร้อ โดยการก้าวเท้าถนัด  1 ก้าว   ก้าวเท้าไม่ถนัดตาม  1  ก้าว  และให้ยกเท้าถนัดหรือเท้าที่ใช้เหยียบ  ลูกตะกร้อยกเหนือลูกตะกร้อ แล้วใช้ฝ่าเท้ากดลูกตะกร้อลง 
            3  เมื่อใช้ฝ่าเท้ากดลูกตะกร้อลงแล้ว    เท้าที่ใช้เหยียบลูกตะกร้อ ผ่อนแรงลงและวางเท้าอยู่ด้านหน้าเท้าไม่ถนัด    เพื่อช่วยในการทรงตัว

 ทำไมต้องเรียนรู้ทักษะพื้นฐานตะกร้อ ตอนที่ 5

 ทำไมต้องเรียนรู้ทักษะพื้นฐานตะกร้อ ตอนที่ 5

 ทำไมต้องเรียนรู้ทักษะพื้นฐานตะกร้อ ตอนที่ 5

 ทำไมต้องเรียนรู้ทักษะพื้นฐานตะกร้อ ตอนที่ 5

ที่มา:  นักเรียนโรงเรียนวังเหนือวิทยา จังหวัดลำปาง

 ประเด็นคำถาม

1. ทักษะการเล่นลูกเหยียบเป็นอย่างไร
2. การเล่นลูกเหยียบมีความสำคัญอย่างไร
 

กิจกรรมเสนอเสนอแนะ 
1.ก่อนการเล่นตะกร้อควร Warm  Up ทุกครั้ง และหลังการเล่นต้อง Cool Down 
2.ศึกษาเพิ่มเติมและติดตามการแข่งขันตะกร้อเป็นประจำอย่างต่อเนื่อง
3.ใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ด้วยการตะกร้อ

การบูรณาการกับสาระการเรียนรู้อื่นๆ
1.สาระการเรียนรู้ภาษาไทย เกี่ยวกับ การเล่นลูกเหยียบ
2.สาระการเรียนรู้ศิลปศึกษา เกี่ยวกับ การวาดภาพ
3.สาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ เกี่ยวกับ แรงและการเคลื่อนไหว ในการเล่นลูกเหยียบ

อ้างอิงแหล่งที่มาของข้อมูล
1.ที่มา:  https://www.prdnorth.in.th
2.ที่มา: นักเรียนโรงเรียนวังเหนือวิทยา จังหวัดลำปาง 

 
ที่มา : https://www.sahavicha.com/?name=knowledge&file=readknowledge&id=1522

อัพเดทล่าสุด