ฟ้องลูกจ้างทำละเมิดและทำหนังสือรับสภาพหนี้ โดยมีผู้ค้ำประกันค้ำประกันตามหนังสือรับสภาพหนี้ ไม่เป็นคดีพิพาทเกี่ยวกับแรงงาน

คำวินิจฉัยของอธิบดีผู้พิพากษาศาลแรงงานกลางที่  ๙๐ / ๒๕๔๒

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ ๑ เป็นพนักงานโจทก์  มีหน้าที่จำหน่ายสินค้าและเก็บเงินส่งคืนแก่โจทก์  ระหว่างปฏิบัติหน้าที่จำเลยที่ ๑ ได้เก็บเงินจากลูกค้าแต่ไม่นำส่งแก่โจทก์  ทำให้โจทก์ได้รับความเสียหาย  จำเลยที่ ๑ ทำสัญญารับผิดชดใช้ความเสียหายแก่โจทก์   โดยมีจำเลยที่ ๒ เป็นผู้ค้ำประกันว่า  หากจำเลยที่ ๑ ผิดนัดไม่ชำระเงินตามสัญญารับผิดชดใช้ความเสียหาย  จำเลยที่ ๒ ยอมชำระค่าเสียหายแทน  เห็นว่า  สัญญาค้ำประกันการชำระหนี้ดังกล่าวทำขึ้นหลังจากที่จำเลยที่ ๑ ได้ก่อหนี้
แก่โจทก์แล้ว  จำเลยที่ ๒ จะรับผิดตามสัญญาค้ำประกันต่อเมื่อจำเลยที่ ๑ ไม่ชำระหนี้แก่โจทก์ตามสัญญารับผิดชดใช้ความเสียหายเท่านั้น  สัญญาค้ำประกันดังกล่าวมิใช่เป็นการค้ำประกันการทำงานของจำเลยที่ ๑และไม่เกี่ยวเนื่องกับสัญญาจ้างแรงงานระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ ๑  คดีระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ ๒  จึงไม่มีลักษณะเป็นคดีแรงงาน  ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. ๒๕๒๒มาตรา ๘

คดีระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ ๒  ไม่อยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาของศาลแรงงาน