การฟ้องคดี ต้องเลือกใช้สิทธิ ทางใดทางหนึ่ง

ฎีกาที่ 238/2545 (มาตรา123,124,125)

          ตาม พ.ร.บ. คุ้มครองแรงงานฯ มาตรา 123 ถึง 125 มีลักษณะกำหนดให้ลูกจ้างจะต้องเลือกใช้สิทธิทางใดทางหนึ่ง ระหว่างใช้สิทธิฟ้องคดีต่อศาลแรงงาน หรือจะยื่นคำร้องต่อพนักงานตรวจแรงงานขอให้บังคับจำเลยจ่ายค่าชดเชย การที่โจทก์ยื่นคำร้องต่อพนักงานตรวจแรงงานขอให้บังคับจำเลยจ่ายค่าชดเชยสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าจ้างค้างจ่ายและคาจ้างสำหรับวันหยุดพักผ่อนประจำปี อันเป็นเงินตามสิทธิใน พ.ร.บ. คุ้มครองแรงงานฯ แล้ว ถือว่าโจทก์เลือกใช้สิทธิที่จะดำเนินการต่อจำเลยด้วยการยื่นคำร้องต่อพนักงานตรวจแรงงาน โจทก์จึงไม่มีสิทธิที่จะนำคดีไปฟ้องต่อศาลแรงงานอีก จนกว่าการดำเนินการของพนักงานตรวจแรงงานจะสิ้นสุดลง เมื่อปรากฏว่าระหว่างที่พนักงานตรวจแรงงานพิจารณาคำร้องชองโจทก์ โจทก์ได้นำมูลกรณีเลิกจ้างอันเดียวกันนี้ไปฟ้องจำเลยต่อศาลแรงงานอีก ศาลแรงงานจึงไม่มีอำนาจพิจารณาคำฟ้องของโจทก์ที่ฟ้องเงินตาม พ.ร.บ. คุ้มครองแรงงานฯ ดังกล่าว

          การที่โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายจากการเลิกจ้างไม่เป็นธรรมนั้น เป็นการฟ้องเรียกตามสิทธิใน พ.ร.บ. จัดตังศาลแรงงานและวิธีพิจารณาแรงงานฯ มาตรา 49 มิใช่ฟ้องตาม พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงานฯ ศาลแรงงานจึงมีอำนาจพิจารณาพิพากษาในส่วนนี้ได้