ข้อตกลงเรื่อง การขับรถรับส่งผู้จัดการกลับบ้าน ไม่ถือเป็นเวลาทำงาน
ฎีกาที่ 1390/2537
ทำสัญญาว่า การขับรถรับส่งผู้จัดการกลับบ้านไม่ถือเป็นเวลาทำงาน ถือเป็นการเดินทางกลับบ้านตามปกติของลูกจ้าง เป็นสัญญางดเว้นไม่จ่ายค่าล่วงเวลา เป็นโมฆะ ใช้บังคับไม่ได้
------------------------------------------------------------------------------------------
ความเห็นประกอบ :
การที่นายจ้าง มีข้อตกลงกับลูกจ้าง ในลักษณะดังกล่าวข้างต้น เป็นการกระทำนอกขอบเขตของสัญญาจ้างแรงงานซึ่งได้วางหลักที่สำคัญ ดังนี้
การทำสัญญาจ้างแรงงานคู่สัญญาไม่สามารถทำได้โดยอิสระทุกรณี แต่จะต้องอยู่ในกรอบหรือขอบเขตของกฎหมาย 5 ประการ คือ
- ต้องไม่ขัดต่อหลักสุจริต (มาตรา 5 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์) หรือ ที่เรียกในภาษาลาตินว่า หลัก Bona Fide
- ต้องมีวัตถุที่ประสงค์ของสัญญาไม่เป็นการต้องห้ามชัดแจ้งโดยกฎหมาย ไม่เป็นการพ้นวิสัยที่จะปฏิบัติ ไม่ขัดขวางต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน (มาตรา 150 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์)
- ต้องไม่เป็นสัญญาที่เกิดขึ้นจากการสำคัญผิดในสาระสำคัญของสัญญา (มาตรา 156 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์)
- ต้องไม่ขัดต่อกฎหมายคุ้มครองแรงงาน เนื่องจากเป็นกฎหมายเคร่งครัด (lex strictum) เพราะเป็นกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน มีเจตนารมณ์เพื่อคุ้มครองสิทธิของลูกจ้าง
- ต้องไม่ขัดหรือแย้งกับข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้าง ซึ่งมีผลใช้บังคับอยู่ เว้นแต่จะเป็นคุณแก่ลูกจ้างยิ่งกว่า มาตรา 20 แห่งพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ และตามหลักสัญญาต้องเป็นสัญญา (Pacta Sunt Servanda)