ตกลงเลิกจ้างกันเอง
คดีก่อนนายจ้างยื่นคำร้องขออนุญาตเลิกจ้างกรรมการลูกจ้างโดยขอเลิกจ้างตั้งแต่วันที่ 20 มกราคม 2530 ซึ่งเป็นวันที่นายจ้างยื่นคำร้องเป็นต้นไป ระหว่างการพิจารณา นายจ้างยื่นคำร้องคุ้มครองชั่วคราวก่อนมีคำพิพากษาเป็นกรณีฉุกเฉิน ขอให้มีคำสั่งห้ามกรรมการลูกจ้างเข้าไปในบริเวณโรงงานกับมีคำสั่งให้พักงานโดยขอนำเงินค่าจ้างของกรรมการลูกจ้างมาวางศาล โดยมีเงื่อนไขว่า เมื่อคดีถึงที่สุดหากศาลแรงงานกลางมีคำสั่งอนุญาตให้เลิกจ้างได้ก็ให้ลูกจ้างมารับเงินคืนไป แต่ถ้าไม่อนุญาตให้เลิกจ้างก็ให้กรรมการลูกจ้างมารับไปได้ ต่อมาวันที่ 22 มิถุนายน 2530 กรรมการลูกจ้างกับนายจ้างตกลงประนีประนอมยอมความกันโดยนายจ้างยินยอมจ่ายเงินช่วยเหลือให้กรรมการลูกจ้างจำนวนหนึ่ง และศาลแรงงานกลางมีคำสั่งให้นายจ้างเลิกจ้างกรรมการลูกจ้างได้ตามที่ตกลงกันโดยไม่มีข้อตกลงให้เป็นที่แน่ชัดว่า นายจ้างเลิกจ้างได้เมื่อใด เช่นนี้คำสั่งอนุญาตให้เลิกจ้างกรรมการลูกจ้างจึงย่อมเป็นไปตามคพขอของนายจ้างคือนายจ้างมีสิทธิ เลิกจ้างได้ตั้งแต่วันที่ 20 มกราคม 2530 ซึ่งเป็นวันที่จำเลยได้ยื่นคำขอเลิกจ้าง การที่นายจ้างมีคำสั่งเลิกจ้างกรรมการลูกจ้างตั้งแต่วันที่ 20 มกราคม 2530 กรรมการลูกจ้างคงมีสิทธิได้รับค่าจ้างตั้งแต่วันที่ 16 ถึง 19 มกราคม 2530 เท่านั้น (คำพิพากษาฎีกาที่ 1071/2531)