บทความเย้ยหยันเหน็บแนม
บทความที่กรรมการลูกจ้างทำขึ้นมีใจความทำนองเหน็บแนมเย้ยหยัน ฝ่ายบริหารของนายจ้างที่สั่งย้าย พ. ไปประจำที่อื่น เป็นการไม่เคารพกฎเกณฑ์บ้านเมือง ไม่รู้กฎหมาย ไม่ยอมรับความคิดเห็นของผู้อื่น บ้าคลั่ง และประนามฝ่ายบริหารว่าชอบกล่าวโกหก โออวด แม้ย้ายนาย พ. ไปแล้วผู้ที่เป็นฝ่ายนาย พ. ก็ไม่ไร้ที่พึ่ง ยังมีผู้จะติดตามหาข้อเท็จการทุจริตคอร์รับชั่นในสถาบันผู้ร้องอีกต่อไปกับมีข้อความอื่นอีกเช่นนี้ มิใช่เป็นเรื่องความสันนิษฐานสาเหตุการย้ายนาย พ. และมิใช่เป็นการแจ้งให้คณะกรรมการสหภาพแรงงานทราบในการติดตามสืบหาข้อเท็จจริงการทุจริตเพราะคณะกรรมการสหภาพแรงงานมีจำนวนจำกัด กรรมการลูกจ้างอาจสื่อสารติดต่อกันเป็นการเฉพาะได้โดยไม่ต้องแจกเอกสารดังกล่าวให้เป็นการอื้อฉาว แม้บทความจะไม่ยื่นยันตัวบุคคลผู้ทุจริตโดยตรงแต่อย่างน้อยก็เข้าใจได้ว่ามีการทุจริตในสถานบันนายจ้าง บทความดังกล่าวถือได้ว่าเป็นการกระทำในส่วนที่เกี่ยวกับงานของนายจ้างโยมิได้รับอนุญาตจากผู้ว่าการก่อน เป็นการฝ่าฝืนข้อบังคับของนายจ้าง (คำพิพากษาฎีกาที่ 4472/2530)