ขอลงโทษต่ำกว่าโทษที่ควรได้รับ
ตามระเบียบข้อบังคับของนายจ้างข้อ 11 มีโทษถึงขั้นเลิกจ้างโดยไม่จ่ายค่าชดเชย แต่ยังมีระเบียบข้อบังคับข้อ 10 ระบุความผิดประเภทอื่นๆและโทษขั้นพักงานไว้และข้อ 7 ระบุให้อำนาจนายจ้างที่จะใช้ดุลพินิจลงโทษลูกจ้างที่กระทำความผิดตามมาตรการลงโทษมาตรการใดก็ได้ ตั้งแต่ตักเตือนด้วยวาจา ตักเตือนเป็นลายลักษณ์อักษร พักงาน และให้ออกจากงานโดยไม่ได้รับค่าชดเชยตามความหลักเบาของความผิดและความเหมาะสม ดังนี้ เมื่อลูกจ้างซึ่งเป็นกรรมการลูกจ้างขาดงานเป็นเวลา 3 วันทำงานโดยไม่มีเหตุผลสมควรมีโทษขั้นเลิกจ้างโดยไม่จ่ายค่าชดเชย ซึ่งเป็นโทษขั้นสูงแต่นายจ้างไม่ประสงค์จะลงโทษดังกล่าว โดยขอลงโทษเพียงขั้นพักงาน ซึ่งเป็นคุณแก่ลูกจ้าง และเป็นการลงโทษที่ระบุไว้ในข้อบังคับ นายจ้างย่อขอให้ลงโทษดังกล่าวได้ (คำพิพากษาฎีกาที่ 3129/2528)