1. หน้าหลัก
  2. ข่าวที่น่าสนใจ

มาตรา ๑๑๘ ค่าชดเชย

595 ผู้ชม


มาตรา ๑๑๘ ค่าชดเชย



คำพิพากษาฎีกาที่ ๕๑๘๐/๒๕๔๒ สัญญาที่มีกำหนดระยะเวลาการจ้างไว้แน่นอน ซึ่งจะเข้าข้อยกเว้นที่นายจ้างไม่ต้องจ่ายค่าชดเชย เมื่อเลิกจ้างตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงานพ.ศ. ๒๕๔๑ มาตรา ๑๑๘ วรรคสาม จะต้องเป็นสัญญาจ้างที่มีกำหนดระยะเวลาเริ่มต้น และสิ้นสุดสัญญาเอาไว้แน่นอนไม่มีการเปลี่ยนแปลง และจะต้องเลิกจ้างตามกำหนดระยะเวลานั้นด้วย ประกอบกับกฎหมายเรื่องค่าชดเชย เป็นกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน จะดูเจตนาของคู่สัญญาประกอบด้วยไม่ได้ เมื่อสัญญากำหนดให้ลูกจ้าง และนายจ้างบอกเลิกสัญญาจ้างเมื่อใดก็ได้ โดยบอกกล่าวให้อีกฝ่ายทราบล่วงหน้า ๒ เดือน สัญญาดังกล่าวจึงไม่มีลักษณะเป็นสัญญาจ้าง ที่มีกำหนดระยะเวลาการจ้างไว้แน่นอน ทั้งนายจ้างเลิกจ้างโจทก์ก่อนครบกำหนดสัญญา จึงไม่เข้าข้อยกเว้นที่จะไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยตามกฎหมายดังกล่าว
 
คำพิพากษาฎีกาที่ ๖๗๖๗–๖๗๖๙/๒๕๔๒ สัญญาจ้างที่ระบุว่า สัญญาฉบับนี้มีระยะเวลา ๒๔ เดือน จากวันเริ่มจ้างจริง แต่อาจจะมีการทำข้อตกลงกันใหม่ก่อนที่สัญญาจะสิ้นสุด โดยเป็นที่ยอมรับทั้ง ๒ ฝ่าย เป็นข้อตกลงการจ้างที่มีเงื่อนไขที่นายจ้าง กับลูกจ้างจะตกลงกันต่อไปได้ ถือได้ว่าเป็นการจ้างที่มิได้กำหนดระยะเวลาการจ้างไว้แน่นอน
 
คำพิพากษาฎีกาที่ ๖๙๖๖–๖๙๗๑/๒๕๔๒ ตามข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้าง กำหนดกรณีเลิกจ้างเมื่อเกษียณอายุว่า บริษัทจะเลิกจ้างเมื่อลูกจ้างครบเกษียณอายุ ๖๐ ปี ในกรณีการเลิกจ้างตามปกต ถ้าผลประโยชน์ที่ลูกจ้างได้รับตามโครงการเกษียณอายุน้อยกว่าค่าชดเชยการเลิกจ้าง ตามกฎหมายแรงงานบริษัทจะจ่ายเงินส่วนที่ขาดอยู่นั้นให้ จำนวนเงินที่ลูกจ้างได้รับจากโครงการเกษียณอายุ ให้ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของการจ่ายค่าชดเชยด้วย ดังนั้นเงินผลประโยชน์ตามโครงการเกษียณอายุก่อนเวลาปกติ ที่นายจ้างจ่ายให้ลูกจ้างไปตามระเบียบ และข้อบังคับของโครงการเกษียณอายุ จึงมีค่าชดเชยรวมอยู่ด้วย

มาแรงรอบสัปดาห์

อัพเดทล่าสุด