หมวด 4 ประโยชน์ทดแทนในกรณีทุพพลภาพ
มาตรา 69 ผู้ประกันตนมีสิทธิได้รับประโยชน์ทดแทนในกรณีทุพพลภาพอันมิใช่ เนื่องจากการทำงาน ต่อเมื่อภายในระยะเวลาสิบห้าเดือนก่อนทุพพลภาพผู้ประกันตนได้จ่ายเงิน สมทบมาแล้วไม่น้อยกว่าสามเดือน[ มาตรา 69 แก้ไขโดยพระราชบัญญัติฯ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2537]
มาตรา 70 ประโยชน์ทดแทนในกรณีทุพพลภาพ ได้แก่ (1) ค่าตรวจวินิจฉัยโรค (2) ค่าบำบัดทางการแพทย์ (3) ค่ายาและค่าเวชภัณฑ์ (4) ค่ากินอยู่และรักษาพยาบาลในสถานพยาบาล (5) ค่ารถพยาบาลหรือค่าพาหนะรับส่งผู้ทุพพลภาพ (6) ค่าฟื้นฟูสมรรถภาพทางร่างกาย จิตใจและอาชีพ (7) ค่าบริการอื่นที่จำเป็น ทั้งนี้ ตามหลักเกณฑ์และอัตราที่คณะกรรมการการแพทย์กำหนดโดยความ เห็นชอบของคณะกรรมการ มาตรา 71 ในกรณีที่ผู้ประกันตนทุพพลภาพอันมิใช่เนื่องจากการทำงาน ให้มีสิทธิได้รับเงินทดแทนการขาดรายได้ในอัตราร้อยละห้าสิบของค่าจ้างตาม มาตรา 57 ตลอดชีวิต[ มาตรา 71 แก้ไขโดยพระราชบัญญัติฯ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2537]
มาตรา 72 ในกรณีที่คณะกรรมการการแพทย์วินิจฉัยว่าการทุพพลภาพของ ผู้ประกันตนได้รับการฟื้นฟูตาม มาตรา 70 (6) จนมีสภาพดีขึ้นแล้ว ให้เลขาธิการหรือผู้ซึ่งเลขาธิการ มอบหมายพิจารณาสั่งลดเงินทดแทนการขาดรายได้ เนื่องจากการทุพพลภาพได้ตามหลักเกณฑ์และ วิธีการที่คณะกรรมการการแพทย์กำหนด โดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ ในกรณีที่ได้มีการลดเงินทดแทนการขาดรายได้ตามวรรคหนึ่งไปแล้วต่อมาใน ภายหลังปรากฏว่าเหตุทุพพลภาพนั้นมีสภาพเสื่อมลง ถ้าคณะกรรมการการแพทย์วินิจฉัยว่าการ ทุพพลภาพนั้นเสื่อมลงไปจากที่เคยวินิจฉัยไว้ตามวรรคหนึ่งให้เลขาธิการพิจารณาเพิ่มเงินทดแทน การขาดรายได้นั้นได้[ความในวรรคสองของ มาตรา 72 เพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติฯ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2537]