| ครั้งหนึ่ง ลาตัวหนึ่งไปพบหนังสิงโต ซึ่งนายพรานตากแดดไว้ให้แห้ง มันก็เอาขึ้นมาคลุมตัว แล้วเดินมุ้งหน้าเข้าไปสู่หมู่บ้านทีมันอยู่ คนทุกคนและสัตว์ทุกตัวต่างวิ่งหนีเมื่อมันเข้าไปใกล้ วันนั้นมันมีความกระหยิ่มใจเป็นอันมาก ด้วยความดีใจมันยกระดับเสียงให้สูงขึ้นแล้วก็ร้องออกไปตามประสาลา เมื่อใครๆ ได้ยินเสียงก็จำมันได้ (ว่าที่แท้คือลาไม่ใช่สิงโต) และเมื่อเจ้าของมันมาถึง ก็เอากระบองหวดเข้าเต็มรักโทษฐานเป็นต้นเหตุให้ผู้อื่นตกใจ หลังจากนั้นประเดี๋ยวหนึ่ง หมาจิ้งจอกตัวหนึ่งก็เข้าไปหามันแล้วกล่าวว่า ข้ารู้ว่าเป็นแก ก็เพราะเสียงของแกนั้นแหละ | An Ass once found a lion's skin Which the hunters had left out in the sun to dry He put it on and went towards his native village, All fled at his approach, both men and animals, And he was a proud Ass that day. In delight he lifted up his voice and brayed, but then everyone knew him, and his owner come up and gave him a sound cudgeling for the fright he had caused. And shortly afterwards a Fox came up to him and said: Ah, I knew you by your voice." |