อันโดรเคิลส์Androcles
| ||||||||||||||||||||||
| ทาสคนหนึ่งมีนามว่า อันโดรเคิลส์ ครั้งหนึ่งเคยหนีหายเข้าไปหลบภัยอยู่ในป่า ขณะที่เขาเดินเตร่ไปมาอยู่แถวนั้น เขาได้เข้าไปพบสิงโตตัวหนึ่ง กำลังนอนร้องครวญครางอยู่ ตอนแรกเขาหันหลังวิ่งหนีเอาตัวรอด แต่เห็นว่า สิงโตไม่ได้ไล่ตามเขามา เขาจึงหันหลังกลับ และเดินเข้าไปหามัน เมื่อเขาเข้าไปใกล้ สิงโตได้เหยียดอุ้งเท้าหน้าออกมา มันบวมเป่งและมีเลือดออก อันโดรเคิลส์สังเกตเห็นว่ามีหนามอันใหญ่ทิ่มแทงเข้าไป ทำให้มันเจ็บปวดนักหนา เขาดึงหนามนั้นออก แล้วพันแผลที่อุ้งเท้าของสิงโต ซึ่งในไม่ช้ามันก็ลุกขึ้นได้ และเลียมือของอันโดรเคิลส์คล้ายกับหมา แล้วสิงโตก็พาอันโดรเคิลส์ไปยังถ้ำที่มันอยู่ และทุกๆวันมันจะนำเนื้อมาให้เขากินเพื่อยังชีพ แต่หลังจากนั้นไม่นานเท่าไหร่ ทั้งอันโดรเคิลส์ และสิงโตก็ถูกจับได้ สำหรับทาสถูกศาลตัดสินให้ถูกส่งให้สิงโตกิน หลังจากที่สิงโตถูกขังไว้ให้อดอาหารหลายวัน สมเด็จพระเจ้าจักรพรรดิ พร้อมด้วยข้าราบสำนักทุกพระองค์ ได้เสด็จมาทอดพระเนตรการแสดงต่อสาธารณะชน อันโดรเคิลส์ได้ถูกนำออกมาสู่กกลางสังเวียน ขณะนั้นสิงโต ก็ถูกปล่อยออกมาจากคอกที่กักกัน มันวิ่งโลดแล่นไปข้างหน้าพร้อมกับคำรามใส่เหยื่อของมัน แต่เมื่อมันเข้ามาใกล้อันโดรเคิลส์ มันก็จำเพื่อนเก่าของมันได้ มันจึงกระดิกหางเข้าคลอเคลีย และเลียมือของเขาเหมือนหมาที่เป็นเพื่อนกัน พระเจ้าจักพรรดิซึ่งสงสัยในสิ่งนี้ จึงเรียกให้อันโดรเคิลส์ เข้าไปหาพระองค์ ซึ่งอันโดรเคิลส์เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ พระองค์ฟัง ดังนั้น ผู้เป็นทาสจึงได้รับการอภัยโทษ และถูกปล่อยตัวให้เป็นอิสระ และสิงโต ก็ถูกปล่อยกลับสู่ป่าอันเป็นถิ่นฐานของมัน | A slave named Androcles once escaped from his master and fled to the forest. As he was wandering about there he came upon a lion lying down moaning and groaning. At first he turned to flee, but finding that the lion did not pursue him, he turned back and went up to him. As he come near, the lion put out his paw, which was all swollen and bleeding and found that a huge thorn had got into it, and was causing all the pain. He pulled out the torn and bound up the paw of the lion, who was soon able to rise and lick the hand of Androcles like a dog. Then the lion took Androcles to his cave, and every day used to bring him meat from which to live But shortly afterwards both Androcles and the lion were captured. and the slave was sentenced to be thrown to the lion, after the latter had been kept without food for several days. The Emperor and all his court came to see the spectacle, and Androcles was led out into the middle of the arena. Soon the lion was let loose from his den and rushed bounding and roaring toward its victim But as soon as he come near to Androcles he recognized his friend, and fawned upon him, and licked his hands like a friendly dog, The Emperor, surprised at his, summoned Androcles to him, who told him the whole story. Whereupon the slave was pardoned and freed, and the lion let loose to his native forest. | |||||||||||||||||||||
ข้อคิดจากนิทานเรื่องนี้ ความกตัญญูรู้คุณคน เป็นลักษณะของผู้ดี คำศัพท์ที่ควรทราบ flee (ฟลี) = หนีเอาตัวรอด pursue (เฟอซิว) = ติดตาม bleeding (บลีดดิ้ง) = มีเลือดออก thorn (ธอร์น) = หนาม (be) captured (แคปเจอร์ด) = ถูกจับได้ (be) sentenced (เซนเท็นซ์) = ถูกพิพากษาว่า- court (คอร์ท) = ราชสำนัก spectacle (สเพคทะคึล) = การแสดงในที่สาธารณะ arena (อะรีนา) = สังเวียนการต่อสู้ bound (เบานด์) = ไปข้างหน้า,ไปสู่ fawn upon (ฟอน อะพอน) = กระดิกหางประจบ(เป็นอาการแบบหมา) whereupon (แวร์ อะพอน) = ดังนั้น,ด้วยเหตุนี้ | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||