เกาะพยาม ... ความพยายามที่ฉันได้ไปเยือน |
โดย .. บนถนนสู่ดาวอังคาร |
 เกาะพยาม.. ฉันทวนคำหลังจากได้ยินเสียงเพื่อนต่างชาติ รำพันถึงความงามของหมู่เกาะทะเลใต้ แถบจังหวัดระนองไม่ขาดปาก เขาจบท้ายประโยคด้วยคำพูดที่ทำให้ฉันตั้งใจใช้วันพักผ่อนประจำปี เพื่อพิสูจน์ตามคำพูดของเพื่อนที่ว่า ฉันมั่นใจว่าเธอต้องหลงเสน่ห์ที่นี่เหมือนกับฉัน
|
 ระยะทางเกือบหกร้อยกิโลเมตรจากกรุงเทพฯ เวลาแปดชั่วโมงบนรถทัวร์สายกรุงเทพ-ระนองก็พาฉันมาถึงเมืองเล็กๆ สงบเงียบ ฉันนั่งรอฟ้าสางอยู่ที่ขนส่ง ก่อนจะต่อรถมอเตอร์ไซด์รับจ้างมาถึงท่าข้ามเรือเล็กๆ ที่เป็นจุดขึ้นเรือสำหรับผู้โดยสารที่ต้องการเดินทางไปเกาะพยามและเกาะช้าง |
 แสงแดดยามเช้าสะท้อนประกายระยิบระยับไปทั่วท้องน้ำ ขนานไปกับป่าโกงกางที่ขึ้นเป็นแนวยาวไปจุดสุดสายตาตัดกับลำเรือสีสดที่จอดเกยท่า ลำแสงสวยจากแดดอุ่นตอนเช้าทำให้ฉันกดชัตเตอร์แทบจะทันทีวันนี้น้ำขึ้นช้า กว่าจะมากพอที่ทำให้เรือแล่นออกไปได้ก็เกือบสิบโมง มองดูก็คงมีฉันคนเดียวที่เป็นนักท่องเที่ยวชาวไทย อืม..หรือจะจริงอย่างที่เพื่อนฉันพูดว่า ที่นี่เป็นสวรรค์อีกแห่งของแบ็คแพ็คเกอร์ต่างชาติ แต่คนไทยน้อยคนนักที่จะรู้จัก และอยากจะไปเยือน |
 ลมเย็นๆ พัดมาประทะผิวหน้าเมื่อเรือแล่นออกนอกฝั่งไปเรื่อยๆ อินทรีทะเลปีกกว้างบินฉวัดเฉวียนอยู่เหนือลำเรือ ก่อนจะโผจากไป น้ำทะเลสีฟ้าสดตัดกับสีเขียวของเกาะน้อยใหญ่ยามเรือแล่นผ่าน เป็นภาพความงามที่ยังตรึงใจเมื่อได้นึกถึง เกือบสองชั่วโมงที่เรือแล่นโต้ฝ่าคลื่นแรงลมของช่วงปลายฤดูมรสุมก็พาฉันมาถึงเกาะขนาดใหญ่ตรงหน้า ถึงเสียที.. เกาะพยาม |
 ฉันเลือกพักที่อ่าวใหญ่ ซึ่งเป็นอ่าวที่ชมพระอาทิตย์ตกได้สวยที่สุดในเกาะ ที่นี่ยังเป็นแหล่งปลูกกาหยูหรือเม็ดมะม่วงหิมพานต์ที่มีชื่อเสียงของระนอง ที่สำคัญตามข้อมูลที่ฉันหาก่อนมา ระบุว่าที่นี่ยังมีนกเงือกให้ดูตามธรรมชาติ สี่ทุ่มไฟถูกปิดลงเพราะที่นี่ยังคงปั่นไฟใช้เองเลยทำให้เห็นแสงดาวสุกสกาวมากยิ่งขึ้น ฉันหลงเสน่ห์ธรรมชาติและวิถีชีวิตที่เงียบสงบของเข้าเต็มเปา ยิ่งตื่นมาตอนเช้าริ้วทรายบนชายหาดก็ให้ความสัมผัสที่นุ่มสบาย เปลือกหอยน้อยใหญ่ที่ถูกคลื่นซัดมากองเกลื่อนไปทั่ว ปูลมขุดทรายจนเป็นขุยมีให้เล่นไล่จับทั่วหาด สามวันที่อยู่บนเกาะพยาม ความสงบและธรรมชาติสวยงาม ไม่เพียงทำให้ฉันพักผ่อนได้อย่างเต็มที่ แต่ยังทำให้จิตใจที่เคยว้าวุ่นไปตามความสับสนวุ่นวายของเมืองใหญ่ที่ต้องพบเจออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน นิ่งขึ้น สงบขึ้น กลับไป ฉันจะอีเมลล์บอกเพื่อนต่างชาติคนนั้นทันที ..ว่าที่นี่ ไม่ใช่แค่สวรรค์สำหรับแบ็คแพ็คเกอร์ต่างชาติอย่างเขาเท่านั้น เพราะที่นี่เป็นสวรรค์สำหรับฉันเช่นกัน.. เกาะพยาม ความพยายามที่ฉันได้ไปเยือน |
     |