โอ้ลันล้า...สิมิลัน...เกาะในฝัน สวรรค์บนดิน
สิมิลัน เกาะในฝันที่ใครหลาย ๆ คนอยากไปเยือนซักครั้งนึงในชีวิต ด้วยกิตติศัพท์ที่เล่าลือกันว่าน้ำทะเลใสเหมือนกระจก ทรายขาวละเอียดเหมือนแป้ง ปะการังสีที่สวยที่สุดในประเทศไทย
ชั้นเองก็เหมือนกันตั้งใจว่าจะไปให้ได้ซักครั้งในชีวิต และโอกาสนั้นก็มาถึง เมื่อเพื่อนมาชวนไปก็ตอบตกลงทันทีโดยไม่ลังเลเลย...จะพลาดได้ไง เคลียร์คิวทุกอย่างพร้อม
โปรแกรมของพวกเราคือไปพักที่เขาหลัก 1 คืน รุ่งเช้าค่อยไปขึ้นเรือที่ท่าเรือทับละมุ ว่าแต่.....เขาหลักหรอ...แอบกลัวผีอยู่เหมือนกัน (-_-") ไม่เป็นไร...เป็นไงเป็นกัน
พวก เราออกเดินทางจากกรุงเทพฯ ไปถึงเขาหลักก็บ่ายแก่ ๆ เขาหลักเปลี่ยนไปมากจากที่เคยมาเมื่อ 2 ปีก่อนหลังสึนามิ แต่ตอนนี้แทบไม่เหลือร่องรอยของความเสียหายไว้เลย โดยเฉพาะตามชายหาด มีรีสอร์ทระดับ 4-5 ดาวเปิดเต็มไปหมด แถมยังเต็มเกือบหมดเพราะฝรั่งเค้าหนีหนาวมาพักกันที 2-3 เดือน (เหมือนนกอพยพเลย) ด้วยเทียบเป็นค่าเงินบาทของเราถูกมาก รีสอร์ทก็หรูหราสวยงาม พวกเราแวะไปเยี่ยมเยียนหมู่บ้านน้ำเค็มที่โดนสึนามิเสียหายมาก เดี๋ยวนี้รัฐบาลและชาวบ้านช่วยกันพัฒนา ฟื้นฟูให้มีสภาพความเป็นอยู่เหมือนเดิม มีการสร้างสวนอนุสรณ์สึนามิอยู่ริมทะเล จารึกชื่อของผู้เสียชีวิตไว้บนผนังปูน สร้างเป็นทางเดินรูปคลื่น ออกแบบได้สวยทีเดียว ขากลับออกมาจากหมู่บ้าน พวกเราแวะไปดูร้านขายผ้าบาติกพวกผ้าเช็ดหน้า ผ้าผืนใหญ่ ๆ ก็มี เป็นโครงการฟื้นฟูสภาพจิตใจเด็ก โดยตั้งเป็นโรงเรียนสอนและจำหน่ายผ้าบาติกให้เด็ก ๆ ชาวบ้านน้ำเค็ม พวกเราก็เลยอุดหนุนไปคนละหลายผืน เงินที่ได้เค้าก็เอาไปให้เด็ก ๆ เจ้าของผลงาน เด็ก ๆ คงดีใจที่ผลงานของตัวเองขายได้กลับมาที่เขาหลักกันต่อ คืนนี้พวกเรานอนกันที่จีรัง เกสท์เฮาส์ เป็นเกสท์เฮาส์เล็ก ๆ แต่ตกแต่งแบบบูติก น่ารักมาก สีเขียวสดใส เหมาะกับคนงบน้อยแต่ชอบสไตล์กิ๊บเก๋อย่างพวกเรามาก แถมอยู่ใกล้แหล่งชอปปิ้งและร้านอาหาร ตกดึกบรรยากาศคึกคักมาก โดยเฉพาะฝรั่ง คนไทยไม่ค่อยมี (แอบนึกว่าอยู่เมืองนอก) ดี...คืนนี้จะได้หลับสบาย ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดไว้เลย (-o-)
รุ่งขึ้น พวกเราตื่นกันแต่เช้า เพราะต้องรีบไปขึ้นเรือที่ท่าเรือทับละมุ อยู่ห่างจากเขาหลักที่เราพักประมาณครึ่งชั่วโมง เรือออกวันละเที่ยวคือ 8 โมงเช้า และต้องจองล่วงหน้าเพราะนักท่องเที่ยวเยอะมากเพราะเกาะจะเปิดแค่ฤดูท่อง เที่ยวคือช่วงเดือนพฤศจิกายนถึงพฤษภาคมเท่านั้น เดี๋ยวนี้จะไปสิมิลันต้องไปกับบริษัททัวร์เท่านั้น เรือโดยสารแบบเมื่อก่อนไม่มีแล้ว เค้ามีให้เลือกทั้งแบบเรือโดยสารอย่างเดียวและแบบเป็นแพ็คเก็จทัวร์มีให้ เลือกหลายบริษัท ราคาก็พอ ๆ กัน พวกเราเลือกไปกับเม็ดทรายทัวร์เพราะเค้ามีชื่อเสียงมานานแล้ว บริการเป็นกันเอง และหลาย ๆ คนที่เคยใช้บริการก็แนะนำมา
นั่ง Speed Boat ชั่วโมงกว่า ๆ ก็มาถึง...สิมิลัน...เกาะในฝัน โอ้ว.....เป็นอย่างคำล่ำลือจริง ๆ น้ำทะเลใสกิ๊กกกก ไล่โทนสีฟ้าอ่อนไปจนถึงสีน้ำเงินเข้ม ทรายขาวจั้วววว ละเอียดเหมือนแป้ง ท้องฟ้าสีฟ้าใส แดดจ้าสะท้อนผืนน้ำเป็นประกายระยิบระยับ...(*O*)/...
เรือ พาเรามาถึงเกาะสี่ซึ่งเป็นที่พักของอุทยานฯ มีทั้งเป็นบ้านพักและกางเต้นท์ ยังไม่ทันได้เอากระเป๋าลง เราก็ต้องไปดำน้ำตามโปรแกรมซึ่งเป็นไดฟ์แรกของวันนี้ เราดำกันหน้าเกาะสี่นี่แหละ เซิร์ฟ ๆ ก่อน แค่นี้ก็ตื่นเต้นแล้ว อยากรู้ว่าจะสวยอย่างที่เค้าว่ากันรึเปล่า เตรียมอุปกรณ์พร้อมแล้วไปกันเลย.... =[-]O[-]//= ปะการังที่นี่ยังสมบูรณ์อยู่ มีแตกหักบ้างบางส่วน แต่พี่ ๆ บอกว่าเมื่อก่อนจะสวยกว่านี้มีปะการังสีด้วย แต่ตอนนี้สภาพอากาศเปลี่ยนอุณหภูมิน้ำก็สูงขึ้นทำให้ปะการังไม่ค่อยมีสี เหมือนเมื่อก่อน....เสียดาย ไม่รู้ว่าถ้าดำสคูบ้าจะสวยขนาดไหน ปะการังที่เราเห็นจะเป็นปะการังแข็งพวกเขากวาง ปะการังจาน ปลาก็ยังชุกชุมอยู่ ว่ายกันเป็นฝูง มีทั้งปลานกแก้ว ปลาสีสันสวยงามเยอะแยะไปหมด เราเจอปลาไหลมอร์เร่ย์กับปลาหมึกยักษ์ด้วย (>O<)/ ตื่นเต้น ๆๆๆ แต่ปกติปลาไหลมอเร่ย์จะหากินตอนกลางคืน แต่พักหลัง ๆ พี่ ๆ ที่ดำน้ำลึกก็บอกว่าเห็นมันออกมาหากินตอนกลางวัน เพราะอากาศเปลี่ยนไปจนสัตว์น้ำต้องปรับตัว เป็นสัญญาณเตือนว่าสภาพอากาศมันเลว
ร้ายลงทุกวันดำน้ำกันมาเหนื่อยทั้งวันแล้ว คืนนี้คงนอนหลับสบาย พวกเราได้นอนเต้นท์กันเพราะบ้านพักเต็มหมด ไม่เป็นไรเปลี่ยนบรรยากาศ สนุกไปอีกแบบ แต่ที่ลำบากก็ตอนเข้าห้องน้ำเพราะต้องเดินไกลแถมมืดด้วย ที่นี่ห้องน้ำจะไม่สะดวกสำหรับคนนอนเต้นท์ ช่วงกลางคืนมีโปรแกรมไปดูปูไก่ มันจะออกหากินตอนกลางคืน ที่เรียกปูไก่เพราะเวลาก้ามมันกระทบกันเสียงจะดังเหมือนลูกเจี๊ยบ ปูไก่ตัวใหญ่มาก เจ้าหน้าที่อุทยานฯบอกว่ามันใกล้จะสูญพันธุ์ ต้องช่วยกันอนุรักษ์ไว้และมีที่สิมิลันที่เดียวเท่านั้น ที่นี่ธรรมชาติยังอุดมสมบูรณ์อยู่มาก มีสัตว์แปลก ๆ เต็มไปหมดทั้งค้าวคาวแม่ไก่ นกชาปีไหน เป็นนกที่ใกล้สูญพันธุ์ (อีกแล้ว) ตัวใหญ่ขนาดไก่เลยทีเดียว ขนมันเป็นสีน้ำเงินอมเขียวสวยมาก เดินกรุยกรายไม่เกรงกลัวผู้คนอยู่หน้าอุทยานฯ งูเหลือมก็เยอะ ตัวเงินตัวทองอีก ... สมบูรณ์จริง ๆ (-_-")
รุ่งเช้าเราตื่นกันแต่เช้าเพราะมีโปรแกรมไปเกาะห้าตอน 8 โมงครึ่งแต่คลื่นลมแรงเลยออกไปดำน้ำไม่ได้ ปกติช่วงเดือนกุมภาอย่างนี้จะเป็นฤดูท่องเที่ยวไม่ค่อยมีคลื่นลมแรง แต่สภาพอากาศเดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปมาก เราเลยเปลี่ยนโปรแกรมไปเดินเล่นที่หาดเล็กแทน เป็นหาดเล็กๆ สมชื่อแต่สวยจัด อยู่ไม่ไกลจากด้านหน้าเกาะ อยากเห็นวิวสูง ๆ แวะเดินขึ้นไปจุดชมวิวลานข้าหลวง อยู่ระหว่างทางจากหาดด้านหน้าไปหาดเล็ก ทางค่อนข้างจะโหดเพราะต้องมีการไต่เชือกขึ้นไปด้วย ควรใส่รองเท้ารัดกุมเป็นอย่างยิ่งเพื่อความสะดวกปลอดภัยในการปีนป่าย ใช้เวลาเดิน+
ปีน ป่ายประมาณครึ่งชั่วโมง เราก็ขึ้นไปถึงจุดชมวิวไม่เสียเที่ยวที่อุตส่าห์ปีนขึ้นมา วิวบนนี้สวยมากกก มองไปเห็นเกาะเล็กเกาะน้อยเรียงรายกันอยู่ น้ำทะเลสีน้ำเงินสดใส คลื่นซัดกระแทกหินเป็นฟองขาว ๆ อากาศดี ลมโชยเย็นสบาย แดดอ่อน ๆ พวกเรานั่งเล่นกันซักพักก็ต้องลงมาทานข้าวกลางวันและมีโปรแกรมไปดำน้ำรอบ บ่าย คลื่นสงบแล้วไปกันได้ ตอนบ่ายนี้พวกเราไปเกาะแปด ซึ่งมีหินเรือใบสัญลักษณ์ของเกาะสิมิลัน ที่เคยเห็นบ่อยๆ ในหนังสือท่องเที่ยวนี่เอง...การปีนขึ้นไปหินเรือใบก็ไม่ยากเมื่อเทียบกับ ที่ลานข้าหลวง...สบายมาก...ได้นั่งมองพระอาทิตย์ตกสะท้อนผืนน้ำจากหินเรือใบ เรือยอร์ชจอดกันเรียงราย ในมุมย้อนแสง คลื่นลมสงบ บรรยากาศโรแมนติกสุด ๆ อยากให้มันคงความสวยไว้อย่างนี้ ไม่ว่าจะอีกกี่ปี หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น ถ้าทุกคนช่วยกันไม่ทำลายสิ่งแวดล้อม ลดการใช้พลังงาน แล้วเราจะกลับมาใหม่นะ... สิมิลัน... สัญญา...