ทีลอซู ชื่อนี้ มีความฝัน
โดย tun-yong
น้ำ ตกทีลอซู ชื่อนี้ฟังดูเหมือนคุ้นหู เพราะเป็นดินแดนทรัพยากรธรรมชาติติดอันดับ 1 ใน 5 น้ำตกขนาดใหญ่ ของโลก แค่ฟังชื่อเสียง ความฝันก็บังเกิดขึ้นในสมอง ของนักท่องเที่ยวอย่างเรา ว่าแล้วการค้นหาข้อมูลก็เริ่มขึ้นเมื่อ 2 ปี ที่ผ่านมา ด้วยภาระหน้าที่การงาน และเงินในกระเป๋า ทำให้ทุกอย่างฝั่งลึกเป็นเพียงความฝันในใจของเราตลอดมา แต่ความฝันจะเป็นจริงได้ต้องลงมือทำ ว่าแล้วการวางแผนท่องเที่ยวก็เริ่มขึ้นในปลายปี 2550 เมื่อสืบค้นข้อมูลการเดินทางพบว่า ถนนที่มุ่งสู่ น้ำตกทีลอซู เป็นถนนลอยฟ้า ต้องอาศัยผู้ชำนาญการในการขับรถ อีกทั้งการเข้าถึงน้ำตกทีลอซู สามารถเดินทางไป 2 รูปแบบด้วยกัน วิธีแรก เดินทางก่อนวันที่ 1 พ.ย. ของทุกปี ซึ่งเป็นช่วงปลายฝน ต้องนั่งแพยางล่องน้ำไป จากนั้นต้องเดินเท้าอีก 12 กิโลเมตร ถึงที่ทำการอุทยานฯ วิธีที่ 2 เดินทางหลังวันที่ 1 พ.ย. ของทุกปี เป็นช่วงฤดูหนาว วิธีหลังนี้แหละ มีรถส่งถึงที่ทำการฯ วิธีนี้สิ คงสบายไม่น้อย ว่าแต่เราและเพื่อน เห็นควรตกลงเป็นเสียงเดียวกันว่า เที่ยวทั้งทีขอมันส์ ๆ ประทับใจ กันหน่อย การเดินทางจึงเริ่มขึ้นในวันที่ 19-22 ตุลาคม 2550 โดยตกลงซื้อทัวร์ของ TKT บริษัททัวร์ โดยกำหนดค่าใช้จ่ายต่อคนประมาณ 4600 บาท ค่าใช้จ่ายนี้เริ่มขึ้นจาก กทม.- น้ำตกทีลอซู กทม. รวมค่าที่พัก และอาหารแล้ว ฟังดูก็พอคุ้มน่ะ จึงตอบตกลงไป พร้อมด้วยสมาชิกเพื่อนๆ ในกลุ่มจำนวน 9 ชีวิต รถตู้ปรับอากาศอย่างดี 1 คันพอดีเป๊ะเราเดินทางออกจาก กทม. ในตอนค่ำ เดินทางกลางคืน หลับๆ ตื่น ๆ ไปเรื่อย เค้าจอดให้เข้าห้องน้ำ จอดให้กินข้าว ที่ไหน ก็มีส่วนร่วมเสมอ ตามประสานักท่องเที่ยวไม่เรื่องมากว่างั้นเหอะ แต่เมื่อเดินทางสู่ถนนลอยฟ้า ก่อนเข้า อ.อุ้งผาง จ.ตาก รอบตัวมืดไปหมด แต่ก็รู้สึกได้ว่าข้างทางไม่มีพื้นดินแน่ๆ เพื่อนๆ ทุกคนในรถจึงไม่มีใครหลับลงสักคน ขุดเรื่องเก่าๆ มาเม้าท์กันให้แซ่ด ประมาณว่ากลบเกลื่อน อีกอย่างให้มันมีเสียงคอยกระตุ้นพี่คนขับรถ ไม่ให้เค้าหลับด้วยแหละ รุ่งเช้าเราก็มาถึง รีสอร์ท ชื่อว่า แค้มป์สุขเสถียร ที่นี้บรรยากาศแบบชาวบ้าน แต่ตอนรับดีมาก แถมอาหารก็อร่อยคุ้มราคาทุกมื้อด้วยแหละ เราได้บ้านพักที่สามารถนอนได้ 9 คน โดยรวมถือว่าโอเคนะ
พอ รับทานอาหารเช้าเสร็จ การเดินทางตามความฝันก็เริ่มขึ้น ด้วยการนั่งรถกระบะมีหลังคาไปลงแพยาง นั่งชมทิวทัศน์ไปเรื่อยๆ บรรยากาศดีมาก เพราะธรรมชาติยังสมบูรณ์อยู่ ตอนลงเรือใหม่ๆ ก็คุยกันเสียงดัง แต่เมื่อทุกคนพบกับธรรมชาติ แถบจะไม่ได้ยินเสียงใครสักคน เราว่าคงเพราะทุกคนอย่างอิ่มเอมกับธรรมชาติให้เต็มที่ เราเองก็ถ่ายรูปจนเพลิน มารู้ตัวอีกทีก็ถึงบริเวณพักทานข้าวเที่ยง เพื่อเตรียมร่างกายเดินทางเข้าที่ทำการอุทยานฯ ระยะทาง 12 กิโลเมตร เส้นทางเป็นถนนดินแดง สลับกับคอนกรีต ค่อนข้างชันมาก เหนื่อยสุดตัวเลยแหละ แถบจะเดินไม่ แต่ก็ต้องสู้เพื่อเติมสีสรรให้กับชีวิต
เมื่อ ใกล้ถึงที่ทำการอุทยานฯ ก็พบทางลงเนินระยะไกลมาก ดีใจได้ไม่เท่าไร ก็ทำให้ฉุกคิดว่า ไอ้เนินเนี๊ยะ ขากลับมันเป็นขาขึ้น คงทรมานสุดๆ แค่คิดก็หวั่นใจซะแล้ว ว่าแล้ว พวกเราจึงขอตั้งชื่อเนินนี้ว่า เนินพิฆาต ไม่นานเราก็เห็นป้ายที่ทำการอุทยานฯ ลิบๆ มันเหมือนเห็นแสงสว่างตรงปลายอุโมงค์ ประมาณนั้น เมื่อไปถึง เราก็มีเต้นท์สำหรับ 2 คน กางเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว หลังจากอาบน้ำ เสร็จ เราก็มาทานข้าวกัน มื้อนี้สุดฤทธิ์เชียวแหละ กลุ่มเราฟาดไข่เจียวไป 9 จาน เติมแล้วเติมอีก จนแม่ครัวต้องออกมาขอชมหน้าชมตาผู้กิน กันหน่อย 555 แต่ไม่มีหรอกจะอายน่ะ ก็มันเหนื่อยและหิว อะไรๆ ก็อร่อยไปหมด เมื่อหนังท้องตึง ก็อยากกลับไปนอนฝันหวาน ถึงน้ำตกทีลอซูอีกแร่ะ ว่าแล้วคืนนั้นพวกเราจึงเป็นเด็กอนามัย กินข้าวอิ่ม ก็นอนแต่หัวค่ำ จริงแล้ว มันเหนื่อยต่างหาก
เช้า แล้ว เช้าแล้ว การเดินทางด้วยเท้าเข้าสู่น้ำตกทีลอซู ก็เริ่มขึ้น ระหว่างทางที่เดินเข้าไปนั้น ได้พบพันธุ์ไม้ ที่มีความชุ่มชื้น อุดมสมบูรณ์ และมีขนาดใหญ่มาก อวดโฉมให้พวกเราได้ยล นอกจากนั้น ยังมีน้ำตกขนาดเล็ก ขนาดใหญ่ น้ำใสมาก ประมาณ 2-3 แห่ง ก่อนถึงน้ำตกทีลอซู เราว่าแค่น้ำตกออเดิร์ฟนี้ก็คุ้มแล้วแหละ เพราะสวยมาก มีเพื่อนๆ กรุ๊ปอื่นลงไปเล่นน้ำกันแต่เช้า แต่กรุ๊ปเราเอาไว้ก่อน ขอไปทักทายน้ำตกทีลอซู ภารกิจสำคัญก่อนล่ะกันน่ะ เมื่อเดินไปเรื่อยๆ รู้สึกสัมผัสได้ถึงความเย็น และละอองน้ำ อีกทั้งเริ่มได้ยินเสียงน้ำตกขนาดใหญ่มาก ดังขึ้นเรื่อยๆ ไม่ทันอึดใจ ภาพเบื้องหน้าที่เห็นมันช่างอัศจรรย์เหลือบรรยาย ในชีวิตไม่เคยเห็นน้ำตกขนาดใหญ่ขนาดนี้ มันอลังการ ละอองน้ำฟุ้งกระจายรอบบริเวณ ตัดกับแสงพระอาทิตย์ เกิดเป็นสีรุ้ง หลายจุด แต่ด้วยช่วงการเดินทางเป็นปลายฝน น้ำจึงมีปริมาณมากอยู่ เจ้าหน้าที่ฯจึงไม่อนุญาตให้ลงไปเล่นน้ำได้ แต่ไม่เป็นไร แค่ยืนมองแบบเงียบๆ ก็ซึมซับความงาม ประทับไว้ในใจเราได้เป็นอย่างดี ยืนชมอยู่เกือบชั่วโมง มารู้ตัวอีกทีก็ตัวเปียก ยังกะยืนตากฝนแล้ว เมื่อเก็บความทรงจำเอาไว้ในภาพพองามแล้ว พวกเราจึงเดินทางกลับที่พัก ระหว่างที่สังเกตุได้ชัดเจน เราพบว่าเพื่อนๆ มีรอยยิ้มบนใบหน้าและดวงตา กลับมาทุกคน เพราะนี้คือความฝันที่พวกเราได้ร่วมเดินทางมาค้นหามัน น้ำตกทีลอซู ที่นี้มีความฝัน