กลอนดอกกุหลาบ
ดอกกุหลาบ โดย อ้อย หมิว เฟิร์น
กุหลาบแดงคือแสงแห่งรัก
กุหลาบหักคือรักที่สลาาย
กุหลาบเขียวคือรักที่เดียว
กุหลาบตายคือรักที่ถูกลืม
ช่างงดงาม..ยวนเย้า..เจ้ากุหลาบ
รสกลิ่นซาบ..ซึ้งใจ..ให้ใหลหลง
ตำนานว่า..เทพอัปสร..บังอรองค์
ถูกสาปลง..จากวิมาน..อันศิวิไล
จุติเป็น..กุหลาบงาม..นามปรากฏ
จึงสวยสด..งามละออ..ชูช่อไหว
ทั้งสีสัน..กลิ่นละมุน..กรุ่นละไม
เลิศกว่าใคร..ในบุปผา..นานาพันธุ์
กลีบเจ้างาม..แดงแต้ม..ดั่งแย้มยิ้ม
ช่างเอิบอิ่ม..ยั่วยวนใจ..ให้ใฝ่ฝัน
เด่นสง่า..โสภา..ผุดผ่องพรรณ
หลากสีสัน..เน้นคุณค่า..ของมาลี
ยามเจ้าพลิ้ว..ลู่ล้อลม..น่าชมนัก
ประดุจนัก..ลีลาศ..วาดวิถี
ร่ายระบำ..ท่ามกลาง..หว่างเวที
เคล้าดนตรี..แห่งสายลม..โหมบรรเลง
ช่างอ่อนหวาน..สวยงาม..ดั่งความฝัน
แสนโสภา..ลาวัณย์..ยามบานเบ่ง
แต่ซุกซ่อน..ความแข็งกล้า..น่ายำเกรง
ใครข่มเหง..เรียวหนามเจ้า..เข้าโรมรัน...
ประพันธ์โดย...
กุหลาบขาว nutthiya
กุหลาบใจซ้ำ
กุหลาบแดงแจ้งเป็นสื่อคือความรัก
กุหลาบปักลงกลางใจให้คิดหวน
กุหลาบแดงกลิ่นหอมนานพานรัญจวน
กุหลาบชวนใจให้ช้ำระกำทรวง
วาเลนไทน์ปีที่แล้วกุหลาบสวย
รักปลูกด้วยกุหลาบใจที่ห่วงหวง
วันคืนผ่านรักคงมั่นฝันลมลวง
สิ้นปีล่วงเลยผ่านพ้นจนรักลา
กลีบกุหลาบกระจายหล่นใจแทบขาด
กลีบกุหลาบบาดหัวใจยากรักษา
หนามแหลมคมคอยทิ่มตำกรำน้ำตา
ไหลหลั่งมาอาบสองแก้มแทบวางวาย
กุหลาบแดงแจ้งประจักษ์รักขมขื่น
ทุกวันคืนวาเลนไทน์ขอห่างหาย
ขอหลบมุมอยู่อย่างคนที่เดียวดาย
สิ้นสลายวาเลนไทน์ให้วายปราณ
เปรียบกุหลาบแรกแย้มรักสดสวย
พอเริ่มโรยเปรียบดั่งรักเริ่มหมดหวาน
พอร่วงหล่นรักหลุดลอยคอยจนนาน
อันตธานดอกโศกครองจองใจแทน........