อาหารจีนปักกิ่ง ท่องกี่ ภัตตาคารอาหารจีน อาหารจีนโบราณ

อาหารอร่อย  เป็นเป้าหมาย และ เป็นความสุขอย่างหนึ่งของการเดินทาง 

สุกี้มองโกล เนื้อแพะหม้อไฟที่ภัตตาคารตุงหลายซุน   ติ๋มซำกวางตุ้งที่ภัตตาคารจนติ่งเซวียน  เป็ดย่างปักกิ่งที่ห้องอาหารศูนย์การประชุม มหาวิทยาลัยภาษาปักกิ่ง Beijing Language and Culture University และอาหารรอบๆ มหาวิทยาลัย 

东来顺北京涮羊肉   金鼎轩广东式点心  北京语言大学会议中心餐厅北京烤鸭

การพานักเรียนนักศึกษาไปค่ายศึกษาวัฒนธรรมและภาษาจีนในกรุงปักกิ่งเมื่อเดือนมีนาคม - เมษายนปีที่แล้ว  มีโอกาสได้ไปทานอาหารหลายอย่าง  เอนทรี่นี้คงลงภาพของกินได้ไม่หมด     

ภาพบนนี้เป็นโคลา ใส่ในแก้วไวน์  กับ น้ำจิ้มของสุกี้มองโกลที่ส่วนผสมของงาบด เนื้อแพะหม้อไฟของร้านเก่าแก่ต้นตำรับ ตุงหลายซุ่น  东来顺北京涮羊肉

ภัตตาคารตุงหลายซุ่น เป็นร้านชื่อดังหรือแบรนด์เนม  มีหลายสาขา  สาขาที่ผู้อำนวยการฝ่ายนักศึกษาปริญญาโท มหาวิทยาลัยภาษาปักกิ่งเลี้ยงต้อนรับคณะของสถาบันสอนภาษาจีนฟิวเจอร์ซี เมื่อวันที่ 1 เมษายน 2011 คือสาขาที่อยู่ในอาคารฮวาเหลียน ติดสถานีรถไฟฟ้าหวู่ต้าวโข่ว นครปักกิ่ง (东来顺北京涮羊肉)

ภาพล่างนี้เป็นหน้าร้านของภัตตาคารตุงหลายซุ่น  สาขาหวังฝูจิ่ง  ที่สร้างแบบซื่อเหอเยวี่ยน 四合院 ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมแบบฉบับจีนที่มีลานบ้านอยู่ตรงกลาง และมีห้องต่างๆ อยู่ 4 ด้าน

เจ้าภาพเล่าให้ฟังว่า  ต้นตำรับเนื้อแพะหม้อไฟนี้  จะให้อร่อย จะต้องใช้หม้อไฟแบบที่เห็นนี้  และต้องใช้ถ่านไม้ด้วย

**หมายเหตุ***

ขอบคุณบล็อกเกอร์ยามเสาร์ ได้กรุณาแวะมาให้ความรู้เพิ่มเติมค่ะ

ภาพล่างนี้เป็นหน้าตาของอาหารที่อร่อยทุกอย่างในภัตตาคารตุงหลายซุ่น ผักที่เห็นในภาพหวานมาก 

ภาพนี้เป็นเนื้อแพะ บางมากๆ  จุ่มในน้ำเดือดๆ แล้วเอาขึ้นทานได้เลย

เนื้อแพะจัดชุดมาแบบอลังการ  ที่เห็นด้านหลังเป็นกระเทียมดอง

ภาพล่างนี้ก็เป็นเนื้อแพะอีกอย่าง

ภาพล่างนี้เป็นตีนเป็ดใส่วาซาบิ  เมนูนี้ไม่ทันได้ทาน เพราะมัวแต่คุย หันมาอีกทีหมดไปแล้ว  แต่ถ่ายรูปไว้ก่อนคุย

เนื้อแพะหม้อไฟร้านตุงหลายซุ่นราคาค่อนข้างแพง  แต่วันนั้นเราไม่รู้ราคาเท่าไหร่  เพราะเขาเลี้ยงเรา  ก็เลยไม่กล้าถาม

ที่ปักกิ่งยังมีร้านหม้อไฟอีกร้านหนึ่ง  รสชาติอาหารอร่อยเหมือนกัน  ราคาย่อมเยาว์กว่าตุงหลายซุ่นมาก  เราไปทานหลายรอบแล้ว  ชื่อร้าน หม้อไฟหมินเป่า (民宝火锅)มีสาขาเหมือนกัน  หน้าตาของหม้อไฟก็จะเป็นแบบในภาพล่างนี้ (ร้านนี้คุณธัชชัย ประธานสมาคมศิษย์เก่า BLCU กรุงเทพฯ เป็นคนแนะนำ )

อุปกรณ์จะแยกกันคนละหม้อ 

ร้านหมินเป๋ามีจุดเด่นคือ เบียร์ฟรี น้ำบ๊วยฟรี ดื่มไม่อั้น  มีเครื่องปรุงน้ำจิ้มชนิดต่างๆ ตั้งเรียงไว้ให้เราไปตักส่วนผสมปรุงเอง  เลยตักปรุงมั่วไปหมด  ไม่รู้รสอะไร 

นอกจากนี้ยังมีหมี่ผัดฟรี สลัดผักฟรี  ถั่วฟรี ฯลฯ ตักไม่อั้น  คิดเงินออกมาก็ตกคนละประมาณ 30 - 40 หยวน หรือประมาณ 150 - 200 บาทต่อคน  เรียกว่าทานกันคุ้มมาก 

อีกร้านหนึ่ง ที่ ศ. อาจารย์หยางเจี้ยนกว๋อ พาไปทานก็คือ ร้าน เจียเซียงซ่ายดอทคอม 家乡菜.com  ซึ่งเป็นร้านอาหารสไตล์ทางใต้ของจีน  ตั้งอยู่ในมหาวิทยาลัยธรณีวิทยาปักกิ่ง 北京地质大学

ผัดเห็ดจานนี้ทั้งสดทั้งหวานกรอบ

ข้าวเปล่าก็อร่อย  มีข้าวแบบนี้  แทบจะไม่ต้องทานกับ  ร้านนี้ก็ไม่รู้ราคาเหมือนกัน  แต่ถูกปากมาก  ข้าวเปล่า ภาษาจีนกลางเรียกว่า 米饭 (หมี่ฟั่น  หมี่แปลว่าข้าวสาร ฟั่นคือข้าวที่หุงสุกแล้ว) คนไทยไปร้านไหนก็จะสั่งหมี่ฟั่นทั้งนั้น  ไม่ชอบทานหมานโถ่ว 

มาร้านนี้ต่อ  ร้านนี้เป็นอหารติ๋มซำ  อันนี้จ่ายตังค์เองเลยรู้ราคา

ภัตตาคารจินติ่งเซวียน (金鼎轩)ซึ่งเป็นร้านดังของปักกิ่งและมีหลายสาขาเหมือนกัน  ร้านที่คณะของเราไปทานอยู่ใกล้กับวัดลามะ ( หย่งเหอกง 雍和宫)

ร้านนี้ได้รับคำแนะนำมาจากคุณธัชชัย (周美光主席)ประธานศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยภาษาปักกิ่ง กรุงเทพฯ เหมือนกัน

ภาพบนคือภาพหน้าร้าน  ข้างในร้านตกแต่งแบบจีนโบราณย้อนยุค

ดูเมนูก่อน สั่งเลย ภาพไหนน่าทานก็ชี้เลย

ฮะเก๋าของที่นี่ไม่ผิดหวัง  ลูกใหญ่ สด รสชาติดีมาก ให้เต็ม 10  เอามา 3 เข่ง

บุกและฟองเต้าหู้  เมนูนี้เบิ้ล 2 เข่ง

น่ารักๆ นี่ก็เสี่ยวหลงเปา ดูดน้ำออกจากด้านล่าง หวานมาก

ซาลาเปา  ตีนเป็ด  ตีนไก่ ก๋วยเตี๋ยวหลอดกวางตุ้ง  พุทราจีนทอด ฯ 

นี่แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นนะคะ  ความจริงเราทานกันมากกว่านี้  บางจานก็ทานหมดยกจานเปล่าไปแล้ว  ไม่น่าเชื่อว่ามากันแค่ 6 คน ทานกันหมด  เราทานกันเต็มที่ และไม่จำกัดเมนู  เบ็ดเสร็จแล้วตกคนละ ประมาณ 380 บาท

ส่วนภาพบนนี้  เป็นเครื่องที่ตั้งอยู่บนโต๊ะอาหารในร้านอาหารไทย ใกล้กับมหาวิทยาลัยภาษาปักกิ่ง ( BLCU - Beijing )  เวลาต้องการอะไรเพิ่ม ก็กดเครื่องรีโมทนี้แล้วพนักงานก็จะมา

ราคาอาหารไทยในปักกิ่งแพงกว่าในไทยหลายเท่า  ไปปักกิ่งทำไมไปร้านอาหารไทยล่ะ  ก็เราไปหลายวันแล้ว  บางคนคิดถึงอาหารไทย ร้องจะกินข้าวผัดกระเพราจนเหล่าซือใจอ่อนต้องพาไป 

ภาพล่างนี้เป็นภัตตาคารในศูนย์ประชุม มหาวิทยาลัยภาษาปักกิ่ง ( BLCU 北京语言大学会议中心餐厅)  

อาหารที่นี่อร่อยทุกอย่าง ราคาถือว่าไม่แพง ใช้เลี้ยงแขกได้  วันแรก ศ. อาจารย์ซือชุนหง มหาวิทยาลัยภาษาปักกิ่ง (北京语言大学施春宏教授)เลี้ยงพวกเรา  วันต่อมาเราก็ไปเองและก็สั่งอาหารแบบเดิมอีก

นี่คือหน้าตาของเป็ดย่างปักกิ่ง 北京烤鸭 ในภัตตาคารใน BLCU  น้ำจิ้มใส่เครื่องยาจีน  อร่อยขนาดไหนก็บรรยายไม่เป็น  แต่ยอมลงทุนหอบขึ้นเครื่องกลับเมืองไทยมาฝากคนที่บ้าน 1 ตัวพร้อมน้ำจิ้ม  ส่วนนักศึกษาในคณะของเราอีกคนหอบกลับไปฝากคุณพ่อคุณแม่ที่นครสวรรค์ 2 ตัว 

ทานที่นั่นตัวละ 88 หยวน  แพ็คกลับบ้าน ตัวละ 98 หยวน 

เป็ดปักกิ่งแต่ละร้านจะมีราคาไม่เท่ากัน  ก่อนหน้านี้ทานแถวเฉียนเหมิน ราคาตัวละ 118 หยวน  ร้านเฉวียนจวี้เต๋อจะแพงสุด  ประมาณ 200 หยวนต่อตัว 

ภาพด้านบน ที่เห็นจานเปล่านั้นคือเปาะเปี๊ยะ (春卷)แสนอร่อยที่หมดอย่างรวดเร็ว    

มีข้อสังเกตคือ บรรจุภัณฑ์ในการแพ็คอาหารกลับบ้านในปักกิ่งทุกที่ไม่ดี  ไม่มีถุงร้อนให้  คราวหน้าจะเตรียมถุงร้อนไปใส่อาหารแพ็คกลับบ้านด้วย

ผัดผักรวมเมนูนี้หอบกลับมาไม่ได้  แต่สั่งเบิ้ลไป 2 จาน

ส่วนภาพล่างนี้  อยู่ในร้าน 零点餐厅 (ร้านอาหารหลิงเตี่ยน) ซึ่งเป็นร้านเล็กๆ ข้างๆ บ้านพักอาจารย์ในมหาวิทยาลัยภาษาปักกิ่ง ( BLCU 北京语言大学)  ถ้า ศ.อาจารย์หลี่ซื่อจือ (李世之教授)ไม่พาไปทานก็คงไม่รู้ว่ามีร้านอร่อยซ่อนอยู่  มื้อนี้ก็ไม่รู้ราคา แต่ถ่ายรูปไว้บางเมนู (เกรงใจอาจารย์เจ้าภาพ ไม่กล้าถ่ายมาก)  เมนูนี้สั่งเบิ้ลเหมือนกัน 

ทีนี้มาดูอาหารบางส่วนในโรงอาหารนักศึกษานานาชาติในมหาวิทยาลัยภาษาปักกิ่ง ( BLCU 北京语言大学) บ้าง  มีอาหารแทบทุกชาติ  เพราะนักศึกษาที่นี่มาจากทั่วโลก

พวกปิ้งๆ ย่างๆ ผักกับเห็ดก็เอาไปย่าง

อาหารตามสั่งต่างๆ

สับปะรดข้างทาง บริเวณทางเข้ามหาวิทยาลัยภาษาปักกิ่ง ( BLCU 北京语言大学) ประตูด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้   

ร้านอาหารข้างทางบริเวณสถานีรถไฟ หวู่ต้าวโข่ว ซึ่งอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัย BLCU 400 เมตร

ที่เห็นเป็นกระปุกนั้นคือนมสด อากาศหนาว นมก็ต้องอุ่นๆ

ที่เห็นในตู้เป็นอาหารคาวชนิดหนึ่งใช้แป้งทอด เรียกว่า เจียนปิ่ง 煎饼

ไอศครืมรสต่างๆ ให้เด็กมาฝึกอ่านตัวอักษรจีน

อยู่ริมทางบริเวณทางเข้ามหาวิทยาลัยภาษาปักกิ่ง ( BLCU 北京语言大学) ประตูด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ เหมือนกัน

นี่ด้วย หัวมันเผา  หวานมาก  เอามาอังมือแก้หนาวได้ด้วย  แต่พ่อค้าคนนี้ขายแพงมาก

นมสดยี่ห้อนี้อร่อย  ไปปักกิ่งซื้อทานได้เลย

ภาพสุดท้ายนี้  ไม่แนะนำให้ซื้อ  เพราะว่าเป็นกั้งที่ไม่มีเนื้อเลย

ซื้อมาจากถนนอาหารแปลกๆ ที่หวังฝูจิ่ง

เกร็ดภาพจากค่ายภาษาและวัฒนธรรมจีน ณ กรุงปักกิ่ง สถาบันสอนภาษาจีนฟิวเจอร์ซี