ใส่แบรนด์เนม vs ลากรองเท้าแตะ พนักงานจะบริการฉันอย่างไร ?

     เห็นว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากในสังคมที่เต็มไปด้วยวัตถุนิยมแบบทุกวันนี ลองอ่านกันดูนะคะ ว่าใครที่เคยเจอกับเหตุการณ์แบบนี้และมาร่วมแชร์ความคิดเห็นกัน จขกท เจอบ่อยจนชินแล้ว รู้สึกว่าวันไหนที่แต่งตัวดูดีจะได้รับการปฏิบัติที่ดี แต่วันไหนที่แต่งตัวธรรมดาก็จะได้รับการปฏิบัติในทางตรงกันข้าม ไม่ว่าจะเป็นตามร้านอาหาร หรือในห้างสรรพสินค้า

รู้สึกได้เลยว่า คนเราสมัยนี้มองกันแค่ที่เปลือกนอกจริงๆ

ฐานทดสอบ

1. เข้าร้านแบรนด์เนม

2. ลองเครื่องสำอางค์ที่เคาน์เตอร์ในห้าง

3. ทำบัตรเครดิต

4. เข้าโชว์รูมรถยนต์

วิธีการ

1. สวมเสื้อผ้าที่สุดโทรม ไร้เม๊คอัพใดๆ ไม่สระผม ไม่ฉีดน้ำหอม ลากรองเท้าแตะ เดินตามฐานต่างๆ ในถุงก๊อบแก๊บมีสับปะรดหั่นจากรถเข็นข้างถนน

2. สวมเสื้อผ้าที่สุดหรู เม๊คอัพเต็มๆ เซ๊ตผมอย่างนางแบบ ประพรมน้ำหอม รองเท้างามงด เดินตามฐานต่างๆ เหมือนเมื่อวานนี้

ผลการทดลอง

     ระหว่างที่เข้าไปในร้านก็เจอ พนง. มองเหยียด+เดินคุม+มองตาขวาง+น้ำเสียงห้วน เย็นชา+ใบหน้าเรียบเฉย+ไม่อยากบริการใดๆให้ แม้แต่จะเดินเข้ามาถามความต้องการลูกค้า ทั้ง 3 ฐาน ยกเว้นฐานรถยนต์ที่เชิญให้เธอนั่งด้านในรถคันหรูราคา 17 ล้านบาทอย่างยิ้มแย้ม

เข้าร้านแบรนด์เนม

      พนง กุลีกุจอเข้ามาไถ่ถาม เมื่ออยากทดลองไซส์ไหน ก็รีบหามาให้ จะลองคู่ละเป็นหมื่นก็ได้ ไม่มีเหยียดหยัน แถมบอกว่าจะเก็บไว้รอจนกว่าฉันจะมาซื้อ และช่วยผูกโบว์ บอกว่าลดราคา 60% แต่เมื่อวานก่อนสิ่งเหล่านี้ไม่มีเกิดขึ้น

ลองเครื่องสำอางค์ที่เคาน์เตอร์ในห้าง

      เรียกดิฉันว่า คุณผู้หญิง พูดยกย่องราวกับหลุดมาจากครอบครัวไฮโซ ทั้งที่เมื่อวานนี้ถามอะไรก็ไม่สนใจ ตอนควักบัตรเครดิตมาจ่ายเงินก็มองจรดตาตุ่มว่า ใช้เจ้าของบัตรหรือเปล่า

ทำบัตรเครดิต

      เมื่อวานนี้ ฉันยืนรอขอความใส่ใจตั้งนาน ทั้งๆ อยากทำบัตรเครดิตแพลตตินั่ม เขาย้ำว่าฉันต้องมีรายได้ 250,000 บาทขึ้นไป อยากรู้อะไรก็โทรถามศูนย์ข้อมูล วันนี้ พนักงานกดคิวรีบเชิญดิฉันไปนั่งคุยกับผู้จัดการในห้องทันที ทั้งที่กำลังมีลูกค้าอยู่ สายตา + รอยยิ้ม ชื่นชมความโก้หรูดูดีของดิฉัน พร้อมบอกว่า เพียงคุณมีเงินเดือนเพียง 250,000 บาทก็สมัครได้แล้วครับ บลาๆๆๆ ข้อมูล

โชว์รูมรถยนต์

       ดิฉันและทีมงานแมรี่ แคลร์เดินเข้าไปที่โชว์รูม พนง. คนเดิมยิ้มจำดิฉันได้ เมื่อทีมงานถามว่า ทำไมยังบริการดีกับลูกค้าที่แต่งตัวแย่ๆ แบบดิฉัน เขาตอบมาว่า " ผมเคยใส่ใจอาแปะใส่เสื้อยืด นุ่งกางเกงเก่าๆ ขาดๆ แต่สุดท้ายเขาก็ซื้อรถยนต์....ซีรีส์ 7 ด้วยเงินสด เรื่องครั้งนั้นสอนผมให้เลิกมองคนที่การแต่งตัว และผมก็ใช้เรื่องนั้นสอนลูกน้องของผมด้วยครับ"

หลังภารกิจเสร็จสิ้น ในวันที่ดิฉันแต่งตัวดีทำให้มีความมั่นใจมากขึ้น ภาพลักษณ์ภายนอกมีผลทั้งต่อผู้อื่นและจิตใจของดิฉันโดยตรงด้วยค่ะ