เช้าวันอาทิตย์ ขณะที่ดอกไม้กำลังบานอยู่ที่ไร่...
เด็กกลุ่มใหญ่กำลังสนุกสนาน...ที่บ้านเก่าๆ ของฉัน
กับการ
...ย้อมผ้าด้วยเปลือกมังคุด...
ขั้นตอนแรก...ต้องจัดการกับเนื้อมังคุดขาวๆ ให้เรียบร้อยเสียก่อน
จากนั้นก็ เอาเปลือกมา ตำ ตำ ตำ แล้วก็ตำ
เด็กๆ บอกว่า คล้ายกะปิเลย
ที่เห็นก้อนขาวๆ เป็นผ้าที่ต้องการย้อม จากผ้าสีขาว
จะพับ จะม้วน หรือ ขยุ้ม ยังไงก็ไ้ด้ แล้วใช้ยางรัด
ที่เห็นเป็นฝีมือของเด็กๆ
เด็กๆ ทุกคนมีคำถามคล้ายๆ กัน
ดูตลกๆ ดี...ไม่รู้จะเป็นผ้าเช็ดหน้าได้ยังไง
น้องฝ้ายก็มาร่วมวงกับพี่ๆ ด้วย
น้องมล...ยิ้มแบบไม่แน่ใจ
สงสัยจังจะเป็นยังไงเนี่ย?
ไม่รู้จะสวยหรือเปล่า?
สองหนุ่มก็มาด้วย...
นำผ้าที่ผูกไว้จุมในน้ำเปลือกมังคุด บีบ ๆ ให้นำ้้ซึมจนทั่วแล้วบีบน้ำออก
ดูเด็กๆ ยังคงสงสัย เหมือนเดิม
ถึงขั้นตอนนี้ดูเด็กๆ ตื่นเต้นมาก...ฉันก็ตื่นเต้นเหมือนกัน
หลังจากที่บีบน้ำออกจนหมาดๆ แกะยางออก
ทันทีที่เห็นผลงานของตัวเอง...เด็กก็ยิ้มได้
นำไปตากให้แห้ง
เด็กๆ ไม่ยอมเข้าร่ม เฝ้าแต่มองผ้าเช็ดหน้าสวยๆ ของตัวเอง
อีกหนึ่งผลงานของเด็กระหว่างรอให้ผ้าแห้ง...ฟักทองต้มเกลือ...
น้าเป็นคนปลูก...แม่เป็นคนต้ม...ส่วนพวกเรา...กินอย่างเดียว...
มาดูผลงานกันอีกทีของใครเป็นของใครสวยขนาดไหนดูเอาเอง
เด็กๆ ทำเอง ดูทุกคนภูมิใจผลงานของตัวเองไม่น้อย
ฉันได้แต่ยิ้ม...ขอบคุณเด็กๆ ที่ทำให้บ้านเก่าๆ หลังนี้ดูมีชีวิตชีวา
ใต้ร่มกระดังงา "รอยยิ้มดีๆ แบบนี้อยากเก็บไว้นานแสนนาน"