|  เกรแฮม เบลล์ เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่เป็นตัวอย่างได้อย่างดีว่า นักวิทยาศาสตร์ที่จะคิดประดิษฐ์สิ่งใดนั้น สิ่งที่เขาคิดทำมักเกิดจากความจำเป็นที่ทำให้ต้องคิดขึ้นใช้ แต่บางครั้งสิ่งที่เขากำลังคิดนั้นไม่ประสบผลสำเร็จ กลับไปประสบผลสำเร็จอีกอย่างหนึ่ง ซึ่งมีประโยชน์และมีชื่อเสียงให้มากกว่า ดังเช่น เกรแฮม เบลล์ คิดเครื่องมือที่จะทำให้คนใบ้ได้ยินไม่สำเร็จ แต่คิดโทรศัพท์เป็นผลสำเร็จ เป็นต้น
อเล็กซานเดอร์ เกรแฮม เบลล์ เกิดที่เมืองเอดินเบอร์ก เมื่อวันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. 1847 บิดาเป็นนักวิทยาศาสตร์ ส่วนมารดาเป็นคนหูพิการ เขาจึงเรียนรู้และทำความเข้าใจซึ่งกันและกันด้วยภาษาใบ้ได้เป็นอย่างดี โดยบิดาสอนให้เขาสังเกตริมฝีปากของมารดาเวลาพูด หูของเบลล์ยังสามารถแยกแยะความแตกต่างของเสียงที่ใกล้เคียงกันได้อีกด้วย ซึ่งสิ่งที่ใช้ยืนยันในเรื่องนี้ก็คือ เขาเล่นเปียโนได้ดีเยี่ยมโดยไม่ต้องอ่านโน้ต และเมื่อสังเกตพบว่าเสียงเพลงเกิดจากการสั่นสะเทือน เบลล์จึงคิดว่าทำไมเสียงจะเคลื่อนที่ไปบนเส้นลวดบ้างไม่ได้ และคงจะฟังใกล้ได้เป็นแน่ ด้วยความคิดนี้เขาจึงสร้างเครื่องโทรศัพท์ของเขาเป็นเครื่องแรก เขาสร้างตัวส่งผ่านซึ่งมีที่พูดลักษณะคล้ายเขาสัตว์เป็นตัวนำคลื่นเสียงไปยังโลหะแผ่นแบนซึ่งมีแม่เหล็กอยู่ใกล้และเส้นลวดขดรอบแม่เหล็กนั้น เมื่อคลื่นเสียงจากคำพูดของเขาทำให้โลหะสั่นสะเทือน ความสั่นสะเทือนทำให้เกิดกระแสไฟฟ้าขึ้นในเส้นลวดที่อยู่รอบแม่เหล็กแล้วไหลผ่านเส้นลวดอีกเส้นหนึ่งซึ่งต่อไปยังเครื่องรับ ที่เครื่องรับก็จะมีเครื่องคล้ายๆกัน ทำหน้าที่เปลี่ยนกระแสไฟฟ้าให้กลับไปยังเครื่องเสียงอีกที เครื่องโทรศัพท์จริงเครื่องแรกได้ใช้ในปี ค.ศ. 1876 โดยเบลล์และวัตสันเพื่อนของเขาที่ทำการทดลองร่วมกัน โดยทั้งคู่อยู่ห่างกัน 3 กิโลเมตร
สิ่งประดิษฐ์ของเบลล์ทำให้เขาร่ำรวย แต่ในไม่ช้าเขาก็หันกลับไปทำงานให้กับคนหูหนวกอีก เพราะเขาคิดว่าสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดทั้งหมด ในปี ค.ศ. 1882 เบลล์แต่งงานกับเมเปิล ฮับบาร์ด ศิษย์หูหนวกของเขา ทำให้เขากระตือรือร้นที่จะประดิษฐ์สิ่งเหล่านี้มากยิ่งขึ้น แต่เขาไม่สามารถประดิษฐ์เครื่องช่วยในการฟังให้คนที่หูหนวกอย่างสนิทได้ แต่ก็สามารถช่วยเหลือผู้ที่แก้วหูเสียหายได้ไม่มากนัก
อเล็กซานเดอร์ เกรแฮม เบลล์ ใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างมีความสุขจนถึงแก่กรรมเมื่อวันที่ 2 สิงหาคม ปี ค.ศ. 1922 |