ศตวรรษเริ่มแรก
ประมาณ 40,000 ปีก่อนคริสตกาล ที่อยู่อาศัยในยุคแรกคือ ถ้ำนียะห์ในซาราวัก ซากเครื่องใช้ยุคหินที่โกตา ตัมปันในเประ อาจจะมีอายุมากกว่านั้น
ประมาณ 2,500 ปีก่อนคริสตกาล ชาวมาเลย์ยุคแรกเริ่มเดินทางจากยูนนาน ประเทศจีน มาทางใต้
ประมาณ 300 ปีก่อนคริสตกาล เริ่มยุควัฒนธรรมทองแดงและเหล็กในมาเลเซีย
ประมาณ 200 ปีก่อนคริสตกาล เริ่มค้าขายกับอินเดียและจีน
100 ปีก่อนคริสตกาล-ค.ศ.200 การเติบโตของอาณาจักรการค้าในคอคอดกระ
ค.ศ.500-1000 พัฒนาอาณาจักรการค้าของชาวพุทธและฮินดู ที่หุบเขาบูจังในเกดะห์ เประตอนเหนือ และซันตูบงในซาราวัก
ค.ศ.1303 ศิลาจารึกในตรังกานูแสดงหลักฐานศาสนาอิสลามในคาบสมุทรมลายู
กำเนิดของมะละกา
ประมาณปี 1400 การก่อตั้งมะละกาโดยปาราเมิสวารา
1409 นายพลเรือ เซ็ง โฮ ชาวจีนเดินทางมายังมะละกา
1411 ปาราเมิสวาราเปลี่ยนศาสนาเป็นอิสลาม และเข้าเฝ้าจักรพรรดิราชวงศ์หมิงของจีน
1446 มะละกาขยายอาณาเขตใต้การปกครองของมูซัฟฟาร์ ซะห์
ประมาณปี 1456-98 ตุน เประ ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีภายใต้สุลต่านสี่องค์ และมะละกาเป็นอาณาจักรที่ใหญ่ที่สุดในเอเซียตะวันออกเฉียงใต้
1511 มะละกาตกเป็นอาณานิคมของโปรตุเกส
1512 สุลต่านที่หมดจากอำนาจของมะละกาตั้งเมืองหลวงใหม่ในรีเยา ซึ่งต่อมากลายเป็นสุลต่านแห่งยะโฮร์
1528 สุลต่าน มูซัฟฟาร์ ซะห์ ตั้งอาณาจักรเประ
1641 ชาวดัตช์ชิงมะละกาจากโปรตุเกส และเริ่มการปกครอง
1699 การลอบปลงพระชนม์สุลต่านมะห์มุดของยะโอร์
1699-1819 อาณาจักรของยะโฮร์ ส่วนใหญ่ที่รีเยาอยู่ภายใต้การปกครองสายเบินดาฮารา
1699-1784 ยุคสมัยของมีนังกาบู-บูกีส ต่อสู้เพื่อปกครองช่องแคบมะละกา
1726 แต่งตั้งสุลต่านองค์แรกของอาณาจักรตรังกานู
1784 การสวรรคตของราจา ฮาจีที่มะละกา ดัตช์สยบอำนาจบูกิส
1786 อังกฤษยึดครองปีนัง
1812 การสวรรคตของสุลต่านมะห์มุด ซะห์ ผู้ปกครองอาณาจักรยะโฮร์-รีเยา องค์สุดท้าย
อาณานิคมมลายา
1819 อังกฤษยึดครองสิงคโปร์
1824 สนธิสัญญาแองโกล-ดัตช์ แบ่งมาเลย์ให้เป็นอาณานิคมหลายส่วน ดัตช์ยกมะละกาให้อังกฤษและรักษาไว้
1826 สิงคโปร์ มะละกา ปีนัง และเมืองเวสเลย์ เป็นนิคมช่องแคบภายใต้การปกครองของอังกฤษ
1831-32 กบฏมะละกามาเลย์ต่อต้านอังกฤษในสงครามนานิง
1840 ความต้องการดีบุกเพิ่มขึ้น ทำให้เจ้าของเหมืองแร่ดีบุกชาวจีนทะลักเข้ามาสู่ชายฝั่งด้านตะวันตก
1841 เจมส์ บรูค ได้รับการสถาปนาเป็นราชาของซาราวัก
1846 อังกฤษยึดเกาะลาบวน
1858-68 สงครามกลางเมืองที่ปะหัง
1867-74 สงครามกลางเมืองที่สลังงอร์
1874 สนธิสัญญาปังโกร์เริ่มให้อังกฤษเข้าแทรกแซงและปกครองเประ สลังงอร์ และเนกรีเซมบีลัน
1875-76 สงครามเประต่อต้านอังกฤษ หลังจากการประกาศใช้ภาษี และการสังหารผู้ปกครองอังกฤษ
1881 ตั้งบริติช นอร์ท บอร์เนียว ชาร์เตอร์ด คอมปานี เป็นศูนย์กลางที่บอร์เนียวเหนือ ปัจจุบันคือซาบาห์
1891-95 เกิดการจราจลที่ปะหัง
1895-1905 มัต ซัลเละห์ก่อการกบฏ การประกาศใช้ภาษีแบบใหม่ทำให้เกิดความไม่พอใจโดยทั่วไป มัต ซัลเละห์รวบรวมผู้สนับสนุนในการต่อต้านบริษัทนอร์ท บอร์เนียว
1896 ตั้งสหพันธ์รัฐมาเลย์ (FMS)
1909 สนธิสัญญาบางกอก ยกสี่รัฐมาเลย์ให้อังกฤษปกครอง
1914 อังกฤษปกครองยะโฮร์
1914-18 สงครามโลกครั้งที่ 1
1920-41 อังกฤษยอมรับนโยบายการกระจายอำนาจในสหพันธรัฐมาเลย์; เริ่มมีสัญญานของลัทธิชาตินิยมมาเลย์ต่อต้านการปกครองของอังกฤษ
มลายา เมอร์เดก้า มาเลเซีย
1941-45 ญี่ปุ่นเข้าพิชิตและยึดครอง
1945 อังกฤษกลับมายึดครองมาเลเซียอีก
1946 การวางอผนให้มีสหภาพมลายู แต่ถูกคัดค้าน; การก่อตั้งองค์การแห่งชาติชาวมาเลย์ (UMNO); ซาราวักและบริติช นอร์ท บอร์เนียว ตกเป็นอาณานิคมของอังกฤษ
1948 ล้มเลิกสหภาพมลายู; ตั้งสหพันธรัฐมลายา
1948-60 คอมมิวนิสต์ก่อการจราจล-ภาวะฉุกเฉิน
1952 มีการเลือกตั้งเป็นครั้งแรกในกัวลาลัมเปอร์; UMNO และ พรรคสมาคมชาวจีนมลายู (MCA) ร่วมมือกัน
1953 การรวมกลุ่มพันธมิตร ประกอบด้วย UMNO MCA และ พรรคสมาคมชาวอินเดียมลายู (MIC)
1955 การเลือกตั้งครั้งแรกในคาบสมุทรมลายู กลุ่มพันธมิตรได้รับชัยชนะท่วมท้น
1956 ตุนกู อับดุล ระห์มัน นำคณะเมอร์เดาไปลอนดอนเพื่อเจรจาขอเป็นเอกราช
1957 มลายาได้รับอิสรภาพ เชิญธงอังกฤษลงเป้นครั้งสุดท้าย
1960 ภาวะฉุกเฉินสิ้นสุดลง