ขอนำเสนอมุมมอง คำว่า กฎหมายอิสลาม หมายถึง กฎ หรือ ข้อกำหนด หรือบทบัญญัติที่อิสลามใช้ให้มนุษย์อย่างในขอบเขตนั้น โดย กฎ หรือ บทบัญญัติ นั้น ถูกกำหนดโดย อัลลอฮ์ ร่อซู้ล และผู้นำ โดยหลักฐานจากอัลกรุอ่าน
"ผู้ศรัทธาทั้งหลาย ! จงเชื่อฟังอัลลอฮฺ และเชื่อฟังร่อซูลเถิด และผู้ปกครองในหมู่พวกเจ้าด้วย แต่ถ้าพวกเจ้าขัดแย้งกันในสิ่งใด ก็จงนำสิ่งนั่นกลับไปยังอัลลอฮฺ และร่อซูล หากพวกเจ้าศรัทธาต่ออัลลอฮฺและวันปรโลก นั่นแหละเป็นสิ่งที่ดียิ่งและเป็นการกลับไปที่สวยยิ่ง" (อัน-นิซาอฺ:59)
--
-กิตาบุลลอฮ*อัลกุรอานนั้นเปรียบเสมือนกฎหมายรัฐธรรมนูญ
-อัซซุนนะฮ*เปรียบเสมือนกฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญ
-ศอฮาบะฮ์z*เปรียบเสมือนแบบอย่างการปฏิบัตตามกฎหมายรัฐธรรมนูญและกฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญ
-มัซฮับต่างๆทางฟิกฮ*เปรียบเสมือนสำนักกฎหมายต่างๆที่ตีความกฎหมายรัฐธรรมนูญและกฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญ
เพราะฉะนั้นมุสลิมทุกคนถือว่าอัลกุรอานและอัซซุนนะฮคือสิ่งสูงสุดเหนือสิ่งใดๆทั้งปวง ที่เป็นเครื่องตัดสินทุกย่างก้าวชีวิตของพวกเขา
และในขณะเดียวกันเขาก็ต้องพึ่งทรรศนะต่างๆของอุลามาในการตีความตัวบทต่างๆ ที่ไม่ได้ระบุหุก่มไว้ชัดเจน หรือ ไม่ได้กล่าวถึงหุก่มนั้น
การตีความนั้นมีสองแบบคือ ตีความเพื่อออกหุก่มที่ไม่ได้ถูกระบุ และตีความเพื่อระบุความหมายที่ถูกต้องหรือวิธีการปฏิบัติ
(แต่ทั้งหมดนั้นก็อยู่ภายใต้กรอบของอัลกุรอานและอัซซุนนะฮ)
--
ทุกๆ บททดสอบ
ทุกๆ..ปัญหา
ทุกๆ...อุปสรรค
ทุกๆ....ความกลัดกลุ้มของหัวใจ
มันมี..สิ่งดีๆซ่อนอยู่
เพียงแค่..เราต้องเรียนรู้ให้ได้ว่า.... "พระเจ้ากำลังจะบอกอะไรกับเรา"
--
พราะเราเชื่อว่าของขวัญสำหรับผู้หญิงนะครับก็คือผู้ชายดีๆสักคน ส่วนของขวัญสำหรับผู้ชายก็คือผู้หญิงที่ไม่ต้องดีมากแต่ขอหลายๆคน คร้าบบบบบบบ
--
นาฬิกาน่ะซื้อได้ แต่เวลาน่ะซื้อไม่ได้
--
บางคนได้ " แค่ไลท์ " ไม่มีสิทธิ์ "ทัก "
บางคนได้ " แค่รัก " ไม่มีสิทธิ์ " ครอบครอง "
..ส่วน...บางคนได้" แค่มอง " ..ยังมากไป....
--
"ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคน ก็เปรียบเสมือน "บ้านหลังหนึ่ง" ที่เมื่อ "หลอดไฟภายในบ้าน" เสีย... คุณก็ไม่ได้ทิ้งบ้านหลังนั้นไป เพื่อหาซื้อบ้านหลังใหม่ หากแต่คุณ "ซ่อมหลอดไฟ" นั้นให้กลับมาใช้งานได้ดีดังเดิม
--
"อีโก้ (การยึดถือเอาตัวเองเป็นใหญ่)" ก็เปรียบเสมือนกับ "ฝุ่นที่เข้าตา" ถ้าเราไม่ทำความสะอาดหรือกำจัดฝุ่นที่อยู่ในตานั้นออกไป เราย่อมไม่สามารถที่จะมองเห็นสิ่งต่างๆ ได้อย่างชัดเจน
คุณถามฉันว่า "ชีวิตของใครสำคัญมากกว่ากัน" ระหว่างชีวิตของฉัน และชีวิตของคุณ
ฉันตอบคุณไปว่า "ชีวิตของฉัน" แต่แล้วคุณก็เดินจากไปด้วยความโกรธโดยที่ไม่รู้ว่า
แท้จริงแล้ว "คุณก็คือส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน"