นิทานสอนใจคนอกหัก นิทานสอนใจเรื่องความรัก นิทานสอนใจเกี่ยวกับความรัก
นิทานสอนใจ เรื่อง วิธีการหาคู่แท้
ข้อมูลจาก Forward mail
ภาพประกอบทางอินเทอร์เน็ต
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว …มีครูกับลูกศิษย์นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ซึ่งใกล้กับสนามหญ้าอันกว้างใหญ่ ทันใดนั้น ลูกศิษย์คนหนึ่งก็ถามขึ้นมาว่า
ลูกศิษย์ : อาจารย์ครับ ผมสงสัยจังเลยว่า เราจะหาคู่แท้เราเจอได้ไงคับ อาจารย์บอกผมหน่อยได้ไหมครับ?
อาจารย์ : อืม มันเป็นคำถามที่ยากนะ ในขณะเดียวกันมันก็เป็นคำถาม ที่ง่ายเหมือนกันนะ
ลูกศิษย์ : อืม?….งงอะไม่เข้าใจ
อาจารย์ : โอเค งั้น เธอลองมองไปทางนั้นนะ ตรงนั้นน่ะ มีหญ้าเยอะแยะ เลยใช่ไหม เธอลองเดิน ไปหาหญ้าต้นที่สวยที่สุด แล้วเด็ดมาให้ครูสิ ต้นเดียวเท่านั้นนะ แต่ว่า เวลาเธอเดินเนี่ย เธอต้องเดินไป ข้างหน้าอย่างเดียวนะ ห้ามเดินถอยหลัง เข้าใจไหม
ลูกศิษย์ : ได้เลยครับ อาจารย์รอสักครูน่ะครับ (ว่าแล้ว ก็วิ่งตรงไปยังสนามหญ้า) หลังจากนั้นไม่นาน…
ลูกศิษย์ :ผมกลับมาแล้วครับอาจารย์
อาจารย์ : อืม…แต่ทำไมครูไม่เห็นต้นหญ้าสวยๆ ในมือเธอเลยหละ
ลูกศิษย์ : อ๋อ คืองี้ครับอาจารย์ ตอนที่ผมเดินไปแล้วผมเจอต้นหญ้าสวย ๆ เนี่ย ผมก็ก็คิดว่า เออ!!! เดี๋ยวก็คงเจอต้นที่สวยกว่านี้ ดังนั้นผมก็เลยไม่เด็ดมัน แล้วผมก็เดินไปเรื่อย รู้ตัวอีกที มันก็สุดสนามหญ้าแล้ว ครับ จะเดินกลับก็ไม่ได้ เพราะอาจารย์สั่งห้ามไว้
อาจารย์ : นั่นแหละ คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นในชีวิตจริงหละ … ต้นหญ้า ก็คือ คนที่อยู่รอบๆ ตัวคุณ ต้นหญ้าที่สวยงาม ก็คือ คนที่คุณชอบ หรือคนที่ดึงดูดคุณนั่นแหละ ส่วนทุ่งหญ้า ก็คือ เวลา … เวลาที่คุณจะหาคู่แท้ของคุณ อย่ามัวแต่เปรียบเทียบ แล้วคิดว่า คงจะมีที่ดีกว่านี้ เพราะถ้าคุณ มัวแต่ เปรียบเทียบ คุณจะเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ อย่าลืมว่า… "เวลาไม่เคยย้อนกลับ"
https://hilight.kapook.com
.....................................................................
ความรักของแม่
ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต
เนื้อเรื่อง จากหนังสือ นิทานก่อนนอนสอนใจคุณหนู
เรื่อง ความรักของแม่
มีหญิงชราผู้หนึ่งซึ่งมีลูกสาวอยู่ 4 คนด้วยกัน
ลูกสาวของนางนั้นแต่งงานออกเรือนไปจนมีลูกมีเต้ากันทุกคนแล้ว
ครั้นพอถึงปีใหม่ หญิงชราคิดถึงลูกๆหลานๆของนางมาก เพราะลูกทั้งสี่ไม่เคยพาหลานมาเยี่ยมเยียนผู้เป็นยายบ้างเลย
นางจึงให้เพื่อนบ้านไปช่วยตามลูกๆ มาพร้อมหน้าพร้อมตากันในวันปีใหม่ โดยหญิงชราก็รีบเข้าครัวปรุงอาหารอย่างดีมาเลี้ยงต้อนรับ
ครั้นเมื่อหญิงชรานำอาหารจานสุดท้ายมาวางที่โต๊ะนางก็เอ่ยขึ้นว่า
“เอาล่ะ กินอาหารกันได้แล้วจ้ะ”
หญิงชรานั่งลงยังไม่ทันที่จะหยิบช้อน ลูกสาวทั้งสี่ของนางก็รีบแย่งกันตักกับข้าวใส่จานลูกของตนอย่างรวดเร็ว
จนในที่สุดอาหารก็หมดลง หญิงชรายังไมได้ตักกับข้าวเลยแม้แต่สักช้อนเดียวเลย
ครั้นเมื่อถึงมื้อเช้าเหตุการณ์ก็เป็นไปเช่นเดิมอีก หญิงชรารู้สึกขมขื่นและหดหู่หัวใจเป็นยิ่งนัก
ครั้นเมื่อถึงมื้อเย็นวันนั้นทันทีที่หญิงชรานำกับข้าวจานสุดท้ายมาวางบนโต๊ะ นางก็มิเอ่ยออกมาว่าให้เริ่มกินอาหารกันได้
แต่หญิงชรารีบเทกับข้าวแต่ละอย่างใส่ลงในจานข้าวของลูกสาวทั้งสี่ของนางจนหมดสิ้น
ลูกสาวทั้งสี่เห็นเช่นนั้นก็งุนงนยิ่ง ลูกสาวคนโตจึงเอ่ยถามแม่ของตนว่า
“ทำไมแม่ทำเช่นนี้”
หญิงชราจึงเอ่ยขึ้นว่า
“พวกเจ้ายังรู้จักที่จะรักและเป็นห่วงลูกของเจ้าได้ ตัวแม่นั้นก็เป็นแม่คนหนึ่งเหมือนกัน แม่ก็อยากที่จะรักลูกของแม่บ้าง
อยากที่จะให้ลูกของแม่ได้กินมากๆ ได้กินอิ่มๆ บ้างนะสิ”
เมื่อได้ฟังเช่นนั้นลูกสาวทั้งสี่ของหญิงชราก็พากันก้มหน้าด้วยความละอายใจและสำนึกผิด
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : คนเราควรจะนึกถึงหัวอกของผู้อื่นและคนผู้เป็นแม่นั้นเมื่อมีลูกก็ควรที่จะย้อนคิดไปถึงผู้เป็นแม่ของตน
มิใช่คิดแต่จะมีหน้าที่เลี้ยงลูกของตนเองเพียงอย่างเดียว
fable.deksiam.in.th