ภาษาพูด ภาษาเขียน
ภาษาพูด ภาษาเขียน
ภาษาพูด คือ ภาษาเฉพาะกลุ่ม หรือเรียกว่า ภาษษปาก เช่น พวกภาษากลุ่มวัยรุ่น บางครั้งฟังแล้วดูไม่สุภาพ มักใช้พูดระหว่างคนที่สนิทสนมกันมากๆ
ภาษาเขียน คือ ภาษาเขียนที่ลักษณะเคร่งครัด ในหลักทางภาษา เรียกว่า ภาษาแบบแผน ระดับไม่เคร่งครัดมากนัก เรียกว่า ภาษากึ่งแบบแผน หรือ ภาษาไม่เป็นทางการ
ตัวอย่างเปรียบเทียบภาษาพูดและภาษาเขียน
๑.ภาษาพูดเป็นภาษาเฉพาะกลุ่มหรือเฉพาะวัย เช่น
วัยโจ๋ = วัยรุ่น
เจ๋ง = เยี่ยมมาก
แห้ว = ผิดหวัง
เดี้ยง = พลาดและเจ็บตัว
มั่วนิ่ม = ทำไม่จริงจังและปิดบัง
๒.ภาษาพูด มักเป็นภาษาไทยแท้ คือ ภาษาชาวบ้าน เข้าใจง่าย เป็นภาษากึ่งแบบแผน เช่น
ผัวเมีย = สามี ภรรยา
ดาราหนัง = ดาราภาพยนตร์
ปอดลอย = หวาดกลัว
๓.ภาษาพูดมักเปลี่ยนแปลงเสียวสระและเสียงพยัญชนะ รวมทั้งนิยมตัดคำให้สั้นลง เช่น
เริ่ด = เลิศ
เพ่ = พี่
จิงอะป่าว = จริงหรือเปล่า
๔.ภาษาพูด ยืมคำภาษาต่างประเทศ และมักตัดคำให้สั้นลง เช่น
เว่อร์ (Over) = เกินควร เกินกำหนด
จอย (Enjoy) = สนุก เพลิดเพลิน
ก๊อบ(Coppy) = สำเนา ต้นฉบับ
เป็นไงบ้างค่ะ รู้สึกเข้าใจหรือยังเอ่ย?? (น่าจะเข้าใจมั้ง??) 5555
ที่มา www.trueplookpanya.com