ที่พักอัมพวา ข้อมูลที่พร้อมที่สุดสำหรับผู้ที่ต้องการเที่ยวอัมพวา

ขอขอบคุณรูปนี้จากเว็บ www.siamfishing.com/board/view.php?tid=11516
เราตกไม่ได้แบบนี้หรอกครับยืมรูปเขามาให้ชมกันครับ

การเตรียมเบ็ด
ในการเตรียมเบ็ดนั้นคุณลุงเหวยให้เตรียมเป็นเบ็ดพวงเพราะจะสามารถเกาะเหยื่อเป็นก้อนใหญ่ได้ โดยเบ็ดที่ใช้จะเป็นเบ็ดไม่มีเงี่ยง เพราะเบ็ดที่มีเงี่ยงนั้นจะทำอันตรายกับกุ้งได้มากกว่าเบ็ดไม่มีเงี่ยง ซึ่งกุ้งอาจตายได้และไม่สามารถเก็บไว้ได้นาน เบ็ดไม่มีเงี่ยงทำได้โดยนำเข็มเย็บผ้าธรรมดา ลนไฟแล้วงอให้เป็นรูปเบ็ด ทำให้ได้ประมาณ 4 – 5 อัน แล้วร้อยรูด้วยเชือกหรือเส้นเอ็นขนาดเล็ก จากนั้นนำมารวมกันเป็นเบ็ดพวง ซึ่งจะทำกี่พวงนั้นขึ้นกับความต้องการของผู้ตก หากต้องการทำเบ็ดสาย ก็ต้องใช้หลาย ๆ พวง หากไม่ต้องการทำเบ็ดสายก็นำเบ็ดพวง 1 อัน มาผูกกับคันเบ็ดที่มีความยาวประมาณ 2 เมตร ซึ่งคันเบ็ดจะยาวเท่าไรนั้นขึ้นกับความสะดวกของผู้ใช้

วิธีการตกกุ้ง
เมื่อได้เบ็ดพวงมาแล้ว ให้นำเหยื่อที่เตรียมไว้มาเกี่ยวกับเบ็ด จากนั้นจึงนำไปตก ก่อนตกนั้นจะต้องถ่วงตะกั่วก่อน โดยให้ใช้ตะกั่วเท่ากับเม็ดถั่วเขียว มาถ่วงที่เชือกที่มีเบ็ดอยู่ โดยการตกกุ้งนั้นควรตกเวลาประมาณ 6 โมงเย็นเป็นต้นไป และควรเลือกบริเวณที่มีน้ำนิ่ง หรือน้ำอับ ในการตกนั้นคุณลุงแนะเคล็ดลับความเชื่อไว้ว่า ให้ผู้เตรียมนั้นไปเพียงคนเดียว ห้ามใครไปเป็นเพื่อน และห้ามพูดกับใครเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นแล้วจะไม่ได้กุ้งกลับบ้านเลย ซึ่งหากพิจารณาตามความเป็นจริงแล้วสิ่งเหล่านี้ต้องการความเงียบสงบนั่นเอง

เ มื่อตกเบ็ดแล้วให้นั่งนิ่ง ๆ เงียบ ๆ ประมาณ 15 – 20 นาที ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความชุกชุมของกุ้ง เมื่อกุ้งกินเหยื่อแล้ว ให้ค่อย ๆยกเบ็ดขึ้นแล้วใช้สวิงรอง จากนั้นจึงหยิบกุ้งใส่ข้องที่เตรียมไว้ โดยข้องนั้นจะต้องแช่น้ำไว้เพื่อไม่ให้กุ้งตายก่อน คุณลุงยังกล่าวอีกว่าสาเหตุที่ใช้น้ำมะพร้าวน้ำหอมและใบเตยนั้นเป็นเพราะว่าทั้งสองอย่างนี้มีกลิ่นหอม เมื่อหย่อนเบ็ดลงไปในน้ำ กุ้งจะได้กลิ่นแล้วจะพากันมากิน ส่วนนุ่นและแป้งข้าวเจ้านั้นจะเป็นตัวช่วยทำให้เหยื่อเป็นก้อน ดังนั้นทั้งสองอย่างนี้จึงเป็นตัวประสานที่จะทำให้เหยื่อเกาะกันเป็นก้อนเมื่อจุ่มลงในน้ำ การตกกุ้งของคุณลุงเคยตกได้คราวละมาก ๆ เป็นประจำ จนคนอื่นที่หากุ้งเป็นอาชีพเกิดความไม่พอใจ เพราะกุ้งมีน้อยลง และขยายพันธุ์ไม่เพียงพอ กุ้งที่คุณลุงได้นั้นจะนำมากินเองบ้าง ขายบ้าง ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับปริมาณ แต่ทุกครั้งที่คุณลุงออกไปตก มักจะได้กุ้งกลับมา คุณลุงยังกล่าวอีกว่าให้ไปลองทำดูเอง เพราะทำให้ดูไม่ได้ ถ้าทำให้ดูก็จะไม่ได้กุ้งกลับมา
จะเห็นได้ว่าคนสมัยก่อนฉลาดในการหากิน สามารถที่จะเรียนรู้ในเรื่องของความหลากหลายทางชีวภาพด้วยตนเอง แล้วนำความรู้เหล่านั้นมาประยุกต์ใช้ในการทำมาหากิน โดยจะต้องรู้ว่ากุ้งสามารถรับรู้กลิ่นได้ แล้วกลิ่นอย่างไรกุ้งจึงชอบ แล้วต้องทำอย่างไรจึงจะได้กุ้งมา จนต้องมีการลองผิดลองถูกในการคิดสูตรอาหารของกุ้ง จนได้สูตรอาหารที่ใช้ได้จริง ซึ่งความรู้เหล่านั้นได้สืบทอดมารุ่นแล้วรุ่นเล่า จนถึงปัจจุบันนี้ แต่คนรุ่นหลังมาคงจะยังไม่เคยได้ยินกันสักเท่าไร

ขอขอบคุณข้อมูลจาก https://gotoknow.org/blog/Beeboyblog/33468

หิ่งห้อยตัวน้อยตัวนิด

ลิ่กษณะทั่วไปของหิ่งห้อย
หิ่งห้อย (Firefly , Lightening bug) แมลงแสง แมลงคาเรือง หรือ แมลงทิ้งถ่วง ทั่วโลกมีหิ่งห้อยประมาณ 2,000 ชนิด หิ่งห้อยตัวเต็มวัยเพศผู้มีปีก ส่วนเพศเมียมีทั้งปีกและไม่มีปีก บางชนิดมีปีกสั้นมาก (Brachypterous) ชนิดที่ไม่มีปีก มีรูปร่างลักษณะคล้ายตัวหนอน หนอนของหิ่งห้อยเป็นตัวห้ำกินหอยฝาเดียว ไส้เดือน กิ้งกือ และแมลงตัวเล็กๆเป็นอาหาร หิ่งห้อยมีลักษณะเด่น คือสามารถทำแสงได้ทั้งระยะหนอน ดักแด้ ตัวเต็มวัย ส่วนระยะไข่ทำแสงได้เฉพาะบางชนิดเท่านั้น

การทำแสงของหิ่งห้อย
หิ่งห้อยมีอวัยะทำแสงอยู่บริเวณส่วนท้องด้านล่าง เพศผู้มีอวัยวะทำแสง 2 ปล้อง เพศเมียมี 1 ปล้อง แต่บางชนิดตัวเต็มวัยเพศเมียมีรูปร่างลักษณะคล้ายหนอนมีอวัยวะทำแสงด้านข้างของลำตัวเกือบทุกปล้อง แสงของหิ่งห้อย เกิดจากปฏิกริยาของสาร Leciferin เป็นตัวเร่งปฏิกริยาและมีสาร Adenosine Triphosphate (ATP) เป็นตัวให้พลังงาน ทำให้เกิดแสง หิ่งห้อยทำแสงเพื่อการผสมพันธุ์และสื่อสารซึ่งกันและกัน ความถี่การกะพริบแสงของหิ่งห้อยแตกต่างกันตามชนิดของหิ่งห้อย

แหล่งอาศัยของหิ่งห้อย
หิ่งห้อยมีแหล่งอาศัยแตกต่างกัน บางชนิดอาศัยอยู่บริเวณแหล่งน้ำจืด แต่บางชนิดอาศัยอยู่บริเวณน้ำกร่อย หรือป่าชายเลน และมีอีกหลายชนิดอาศัยอยู่บริเวณสวนป่าที่มีสภาพแวดล้อมอุดมสมบูรณ์ซึ่งไม่เคยถูกทำลายมาก่อน

วงจรชีวิตของหิ่งห้อย
หิ่งห้อยมีการเจริญเติบโตแบบสมบูรณ์ (Complete metamorphosis) คือมีระยะไข่ , ระยะหนอน , ระยะดักแด้ , ตัวเต็มวัย โดยเพศเมียจะวางไข่เป็นกลุ่มใต้ใบพืชน้ำ เช่น ใบจอกหรือวางไข่เป็นฟองเดี่ยวๆ ตามพื้นดินที่ชุ่มชื้น แล้วแต่ชนิดของหิ่งห้อย ไข่เมื่อฟักออกเป็นตัวหนอนมีการลอกคราบ 4-5 ครั้ง จึ่งเข้าดักแด้ แล้วออกเป็นตัวเต็มวัย

ประโยชน์ของหิ่งห้อย
1. การกะพริบแสงระยิบระยับของหิ่งห้อยจำนวนมาก ทำให้พื้นที่บริเวณนั้นเกิดความสวยงามตามธรรมชาติในยามค่ำคืน สามารถจัดเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ได้ เช่น การลงเรือชมหิ่งห้อยที่ จังหวัดสมุทรสงคราม เพชรบุรี และ ตราด
2. หิ่งห้อยเป็นดัชนีชี้วัดความอุดมสมบูรณ์ของระบบนิเวศ และสภาพแวดล้อม
3. ระยะหนอนของหิ่งห้อย เป็นตัวทำลายหอย ซึ่งเป็นสัตว์อาศัยตัวกลางของพยาธิที่เป็นสาเหตุของโรคเยื่อหุ้มสมองอักเสบ และพยาธิใบไม้ในสำไส้คน
4. นักวิทยาศาสตร์ กำลังสนใจศึกษาค้นคว้า สารลูซิเฟอริน ในหิ่งห้อยซึ่งเชื่อว่าสามารถนำมาใช้ประโยชน์ในด้านการแพทย์และ ด้านพันธุวิศวกรรม

ข้อแนะนำสำหรับการชมหิ่งห้อย
• ช่วงเวลาหรือฤดูกาลที่เหมาะสม โดยปกติแล้วหิ่งห้อยจะมีตลอดทั้งปี แต่จะมากในฤดูร้อน และฤดูฝน โดยเฉพาะในช่วงฤดูฝนตั้งแต่เดือน พฤษภาคม – ตุลาคม
• เลือกช่วงเวลาที่เป็นข้างแรม เนื่องจากแสงของหิ่งห้อยมีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ถ้าเป็นเวลาข้างขึ้น ท้องฟ้าจะสว่าง ทำให้เห็นแสงของหิ่งห้อยไม่ชัดเจน จึงควรเลือกวันที่ท้องฟ้ามืดมิด
• เลือกช่วงเวลาที่น้ำมาก จังหวัดสมุทรสงครามเป็นจังหวัดที่อยู่ใกล้ทะเล น้ำจะขึ้น-ลง อยู่ตลอดเวลา ควรจะเลือกวันที่น้ำมาก เพราะเรือสามารถเข้าไปใกล้กับต้นลำพูซึ่งหิ่งห้อยเกาะอยู่ ทำให้สามารถเห็นแสงของหิ่งห้อยได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น
• เลือกผู้ให้บริการ การล่องเรือชมหิ่งห้อยในยามค่ำคืน เรือจะวิ่งไปตามแม่น้ำและลำคลองที่มืด หิ่งห้อยจะมีอยู่เป็นจุดๆ ในบริเวณที่แตกต่างกัน ถ้าหากผู้ให้บริการไม่มีความชำนาญในเส้นทางและรู้แหล่งที่อยู่ หรือให้บริการในเส้นทางที่สั้นเกินไป ย่อมทำให้นักท่องเที่ยวเห็นหิ่งห้อยได้น้อย ซึ่งควรตรวจสอบระยะทางการล่องเรือชมหิ่งห้อยกับผู้ให้บริการเสียก่อน

ขอขอบคุณข้อมูลบางส่วนจาก https://www.maeklongtoday.com